Verbum

ку́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Ку́кава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

кукава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кукава́цца

дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

кукава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ку́кава-Бо́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Кукаві́чы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Кукавя́чына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Ку́калеўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Кукалі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы