Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдёжзійклмнпрстфхцчшэя-

ку́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́с ку́сы
Р. ку́са ку́саў
Д. ку́су ку́сам
В. ку́с ку́сы
Т. ку́сам ку́самі
М. ку́се ку́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ку́са

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ку́са - -

Крыніцы: piskunou2012.

куса́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куса́ка куса́кі
Р. куса́кі куса́к
Д. куса́цы куса́кам
В. куса́ку куса́к
Т. куса́кай
куса́каю		 куса́камі
М. куса́цы куса́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

куса́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куса́ка куса́кі
Р. куса́кі куса́к
Д. куса́ку куса́кам
В. куса́ку куса́к
Т. куса́кам куса́камі
М. куса́ку куса́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

куса́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куса́ка куса́кі
Р. куса́кі куса́к
Д. куса́цы куса́кам
В. куса́ку куса́к
Т. куса́кай
куса́каю		 куса́камі
М. куса́цы куса́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

куса́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куса́ка куса́кі
Р. куса́кі куса́к
Д. куса́ку куса́кам
В. куса́ку куса́к
Т. куса́кам куса́камі
М. куса́ку куса́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

куса́нік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. куса́нік куса́нікі
Р. куса́ніка куса́нікаў
Д. куса́ніку куса́нікам
В. куса́нік куса́нікі
Т. куса́нікам куса́нікамі
М. куса́ніку куса́ніках

Крыніцы: piskunou2012.

куса́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. куса́нне
Р. куса́ння
Д. куса́нню
В. куса́нне
Т. куса́ннем
М. куса́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

куса́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. куса́ннік куса́ннікі
Р. куса́нніка куса́ннікаў
Д. куса́нніку куса́ннікам
В. куса́ннік куса́ннікі
Т. куса́ннікам куса́ннікамі
М. куса́нніку куса́нніках

Крыніцы: tsblm1996.

кусану́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. кусану́ кусанё́м
2-я ас. кусане́ш кусаняце́
3-я ас. кусане́ кусану́ць
Прошлы час
м. кусану́ў кусану́лі
ж. кусану́ла
н. кусану́ла
Загадны лад
2-я ас. кусані́ кусані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час кусану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.