куё́ўджанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| куё́ўджанне | |
| куё́ўджання | |
| куё́ўджанню | |
| куё́ўджанне | |
| куё́ўджаннем | |
| куё́ўджанні |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэннікуё́ўдзіцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| куё́ўджуся | куё́ўдзімся | |
| куё́ўдзішся | куё́ўдзіцеся | |
| куё́ўдзіцца | куё́ўдзяцца | |
| Прошлы час | ||
| куё́ўдзіўся | куё́ўдзіліся | |
| куё́ўдзілася | ||
| куё́ўдзілася | ||
| Загадны лад | ||
| куё́ўдзіся | куё́ўдзіцеся | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| куё́ўдзячыся | ||
Крыніцы:
куё́ўдзіць
‘лахмаціць што-небудзь (валасы, воўну і пад.); круціць, месці што-небудзь і без прамога дапаўнення (пра завіруху, вецер)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| куё́ўджу | куё́ўдзім | |
| куё́ўдзіш | куё́ўдзіце | |
| куё́ўдзіць | куё́ўдзяць | |
| Прошлы час | ||
| куё́ўдзіў | куё́ўдзілі | |
| куё́ўдзіла | ||
| куё́ўдзіла | ||
| Загадны лад | ||
| куё́ўдзі | куё́ўдзіце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| куё́ўдзячы | ||
Крыніцы: