куё́ўджанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
куё́ўджанне | |
куё́ўджання | |
куё́ўджанню | |
куё́ўджанне | |
куё́ўджаннем | |
куё́ўджанні |
Крыніцы:
куё́ўджанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
куё́ўджанне | |
куё́ўджання | |
куё́ўджанню | |
куё́ўджанне | |
куё́ўджаннем | |
куё́ўджанні |
Крыніцы:
куё́ўдзіцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
куё́ўджуся | куё́ўдзімся | |
куё́ўдзішся | куё́ўдзіцеся | |
куё́ўдзіцца | куё́ўдзяцца | |
Прошлы час | ||
куё́ўдзіўся | куё́ўдзіліся | |
куё́ўдзілася | ||
куё́ўдзілася | ||
Загадны лад | ||
куё́ўдзіся | куё́ўдзіцеся | |
Дзеепрыслоўе | ||
куё́ўдзячыся |
Крыніцы:
куё́ўдзіць
‘лахмаціць што-небудзь (валасы, воўну і пад.); круціць, месці што-небудзь і без прамога дапаўнення (пра завіруху, вецер)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
куё́ўджу | куё́ўдзім | |
куё́ўдзіш | куё́ўдзіце | |
куё́ўдзіць | куё́ўдзяць | |
Прошлы час | ||
куё́ўдзіў | куё́ўдзілі | |
куё́ўдзіла | ||
куё́ўдзіла | ||
Загадны лад | ||
куё́ўдзі | куё́ўдзіце | |
Дзеепрыслоўе | ||
куё́ўдзячы |
Крыніцы: