куё́ўдзіць
‘лахмаціць што-небудзь (валасы, воўну і пад.); круціць, месці што-небудзь і без прамога дапаўнення (пра завіруху, вецер)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| куё́ўджу | куё́ўдзім | |
| куё́ўдзіш | куё́ўдзіце | |
| куё́ўдзіць | куё́ўдзяць | |
| Прошлы час | ||
| куё́ўдзіў | куё́ўдзілі | |
| куё́ўдзіла | ||
| куё́ўдзіла | ||
| Загадны лад | ||
| куё́ўдзі | куё́ўдзіце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| куё́ўдзячы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)