загубі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загублю́ |
загу́бім |
| 2-я ас. |
загу́біш |
загу́біце |
| 3-я ас. |
загу́біць |
загу́бяць |
| Прошлы час |
| м. |
загубі́ў |
загубі́лі |
| ж. |
загубі́ла |
| н. |
загубі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
загубі́ |
загубі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
загубі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
загу́блены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
загу́блены |
загу́бленая |
загу́бленае |
загу́бленыя |
| Р. |
загу́бленага |
загу́бленай загу́бленае |
загу́бленага |
загу́бленых |
| Д. |
загу́бленаму |
загу́бленай |
загу́бленаму |
загу́бленым |
| В. |
загу́блены (неадуш.) загу́бленага (адуш.) |
загу́бленую |
загу́бленае |
загу́бленыя (неадуш.) загу́бленых (адуш.) |
| Т. |
загу́бленым |
загу́бленай загу́бленаю |
загу́бленым |
загу́бленымі |
| М. |
загу́бленым |
загу́бленай |
загу́бленым |
загу́бленых |
Кароткая форма: загу́блена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
загубля́ць
‘губіць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загубля́ю |
загубля́ем |
| 2-я ас. |
загубля́еш |
загубля́еце |
| 3-я ас. |
загубля́е |
загубля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
загубля́ў |
загубля́лі |
| ж. |
загубля́ла |
| н. |
загубля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
загубля́й |
загубля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
загубля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
загу́бнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
загу́бнасць |
| Р. |
загу́бнасці |
| Д. |
загу́бнасці |
| В. |
загу́бнасць |
| Т. |
загу́бнасцю |
| М. |
загу́бнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
загу́бнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
загу́бнік |
загу́бнікі |
| Р. |
загу́бніка |
загу́бнікаў |
| Д. |
загу́бніку |
загу́бнікам |
| В. |
загу́бніка |
загу́бнікаў |
| Т. |
загу́бнікам |
загу́бнікамі |
| М. |
загу́бніку |
загу́бніках |
Крыніцы:
sbm2012.
загу́бнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
загу́бнік |
загу́бнікі |
| Р. |
загу́бніка |
загу́бнікаў |
| Д. |
загу́бніку |
загу́бнікам |
| В. |
загу́бнік |
загу́бнікі |
| Т. |
загу́бнікам |
загу́бнікамі |
| М. |
загу́бніку |
загу́бніках |
Крыніцы:
sbm2012.