Verbum

анлайнавы слоўнік

тупіко́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	тупіко́вы	тупіко́вая	тупіко́вае	тупіко́выя
Р.	тупіко́вага	тупіко́вай тупіко́вае	тупіко́вага	тупіко́вых
Д.	тупіко́ваму	тупіко́вай	тупіко́ваму	тупіко́вым
В.	тупіко́вы (неадуш.) тупіко́вага (адуш.)	тупіко́вую	тупіко́вае	тупіко́выя (неадуш.) тупіко́вых (адуш.)
Т.	тупіко́вым	тупіко́вай тупіко́ваю	тупіко́вым	тупіко́вымі
М.	тупіко́вым	тупіко́вай	тупіко́вым	тупіко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тупі́ца

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

тупі́ца

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

тупі́ца

‘тупая сякера’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

тупі́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тупі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Тупіча́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

тупічо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Тупі́чына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

ту́пка

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
ту́пка	-	-

Крыніцы: piskunou2012.