тупі́ца

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тупі́ца тупі́цы
Р. тупі́цы тупі́ц
Д. тупі́цы тупі́цам
В. тупі́цу тупі́ц
Т. тупі́цай
тупі́цаю		 тупі́цамі
М. тупі́цы тупі́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)