Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвклмнопрсуфхыэю
абвгдежзійклмнпрстфхцчшя

тума́к

‘помесь зайца-беляка з зайцам-русаком’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тума́к тумакі́
Р. тумака́ тумако́ў
Д. тумаку́ тумака́м
В. тумака́ тумако́ў
Т. тумако́м тумака́мі
М. тумаку́ тумака́х

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тума́к

‘удар кулаком’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тума́к тумакі́
Р. тумака́ тумако́ў
Д. тумаку́ тумака́м
В. тума́к тумакі́
Т. тумако́м тумака́мі
М. тумаку́ тумака́х

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тума́к

‘фарбаванае футра зайца’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тума́к
Р. тумаку́
Д. тумаку́
В. тума́к
Т. тумако́м
М. тумаку́

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тума́н

‘атмасферная з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тума́н тума́ны
Р. тума́ну тума́наў
Д. тума́ну тума́нам
В. тума́н тума́ны
Т. тума́нам тума́намі
М. тума́не тума́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тума́н

‘грашовая адзінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тума́н тума́ны
Р. тума́на тума́наў
Д. тума́ну тума́нам
В. тума́н тума́ны
Т. тума́нам тума́намі
М. тума́не тума́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

тума́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тума́навы тума́навая тума́навае тума́навыя
Р. тума́навага тума́навай
тума́навае		 тума́навага тума́навых
Д. тума́наваму тума́навай тума́наваму тума́навым
В. тума́навы (неадуш.)
тума́навага (адуш.)		 тума́навую тума́навае тума́навыя (неадуш.)
тума́навых (адуш.)
Т. тума́навым тума́навай
тума́наваю		 тума́навым тума́навымі
М. тума́навым тума́навай тума́навым тума́навых

Крыніцы: piskunou2012.

туманападо́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. туманападо́бны туманападо́бная туманападо́бнае туманападо́бныя
Р. туманападо́бнага туманападо́бнай
туманападо́бнае		 туманападо́бнага туманападо́бных
Д. туманападо́бнаму туманападо́бнай туманападо́бнаму туманападо́бным
В. туманападо́бны (неадуш.)
туманападо́бнага (адуш.)		 туманападо́бную туманападо́бнае туманападо́бныя (неадуш.)
туманападо́бных (адуш.)
Т. туманападо́бным туманападо́бнай
туманападо́бнаю		 туманападо́бным туманападо́бнымі
М. туманападо́бным туманападо́бнай туманападо́бным туманападо́бных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Тума́наўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Тума́наўка
Р. Тума́наўкі
Д. Тума́наўцы
В. Тума́наўку
Т. Тума́наўкай
Тума́наўкаю
М. Тума́наўцы

тума́ненне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. тума́ненне
Р. тума́нення
Д. тума́ненню
В. тума́ненне
Т. тума́неннем
М. тума́ненні

Крыніцы: piskunou2012.

тума́ніста

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
тума́ніста тума́нісцей -