тума́к

‘помесь зайца-беляка з зайцам-русаком’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тума́к тумакі́
Р. тумака́ тумако́ў
Д. тумаку́ тумака́м
В. тумака́ тумако́ў
Т. тумако́м тумака́мі
М. тумаку́ тумака́х

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)