тума́к
‘помесь зайца-беляка з зайцам-русаком’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| тума́к | тумакі́ | |
| тумака́ | тумако́ў | |
| тумаку́ | тумака́м | |
| тумака́ | тумако́ў | |
| тумако́м | тумака́мі | |
| тумаку́ | тумака́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)