караблебудаўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
караблебудаўні́к |
караблебудаўнікі́ |
Р. |
караблебудаўніка́ |
караблебудаўніко́ў |
Д. |
караблебудаўніку́ |
караблебудаўніка́м |
В. |
караблебудаўніка́ |
караблебудаўніко́ў |
Т. |
караблебудаўніко́м |
караблебудаўніка́мі |
М. |
караблебудаўніку́ |
караблебудаўніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
караблебудаўні́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
караблебудаўні́цтва |
Р. |
караблебудаўні́цтва |
Д. |
караблебудаўні́цтву |
В. |
караблебудаўні́цтва |
Т. |
караблебудаўні́цтвам |
М. |
караблебудаўні́цтве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
караблебудаўні́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
караблебудаўні́чы |
караблебудаўні́чая |
караблебудаўні́чае |
караблебудаўні́чыя |
Р. |
караблебудаўні́чага |
караблебудаўні́чай караблебудаўні́чае |
караблебудаўні́чага |
караблебудаўні́чых |
Д. |
караблебудаўні́чаму |
караблебудаўні́чай |
караблебудаўні́чаму |
караблебудаўні́чым |
В. |
караблебудаўні́чы (неадуш.) караблебудаўні́чага (адуш.) |
караблебудаўні́чую |
караблебудаўні́чае |
караблебудаўні́чыя (неадуш.) караблебудаўні́чых (адуш.) |
Т. |
караблебудаўні́чым |
караблебудаўні́чай караблебудаўні́чаю |
караблебудаўні́чым |
караблебудаўні́чымі |
М. |
караблебудаўні́чым |
караблебудаўні́чай |
караблебудаўні́чым |
караблебудаўні́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
караблеваджэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
караблеваджэ́нне |
Р. |
караблеваджэ́ння |
Д. |
караблеваджэ́нню |
В. |
караблеваджэ́нне |
Т. |
караблеваджэ́ннем |
М. |
караблеваджэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
караблекрушэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
караблекрушэ́нне |
караблекрушэ́нні |
Р. |
караблекрушэ́ння |
караблекрушэ́нняў |
Д. |
караблекрушэ́нню |
караблекрушэ́нням |
В. |
караблекрушэ́нне |
караблекрушэ́нні |
Т. |
караблекрушэ́ннем |
караблекрушэ́ннямі |
М. |
караблекрушэ́нні |
караблекрушэ́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Караблі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Караблі́ |
Р. |
Караблё́ў |
Д. |
Карабля́м |
В. |
Караблі́ |
Т. |
Карабля́мі |
М. |
Карабля́х |
кара́блік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кара́блік |
кара́блікі |
Р. |
кара́бліка |
кара́блікаў |
Д. |
кара́бліку |
кара́блікам |
В. |
кара́блік |
кара́блікі |
Т. |
кара́блікам |
кара́блікамі |
М. |
кара́бліку |
кара́бліках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Кара́блішча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Кара́блішча |
Р. |
Кара́блішча |
Д. |
Кара́блішчу |
В. |
Кара́блішча |
Т. |
Кара́блішчам |
М. |
Кара́блішчы |
Карабо́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Карабо́ва |
Р. |
Карабо́ва |
Д. |
Карабо́ву |
В. |
Карабо́ва |
Т. |
Карабо́вам |
М. |
Карабо́ве |