караблебудаўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
караблебудаўні́к |
караблебудаўнікі́ |
| Р. |
караблебудаўніка́ |
караблебудаўніко́ў |
| Д. |
караблебудаўніку́ |
караблебудаўніка́м |
| В. |
караблебудаўніка́ |
караблебудаўніко́ў |
| Т. |
караблебудаўніко́м |
караблебудаўніка́мі |
| М. |
караблебудаўніку́ |
караблебудаўніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
караблебудаўні́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
караблебудаўні́цтва |
| Р. |
караблебудаўні́цтва |
| Д. |
караблебудаўні́цтву |
| В. |
караблебудаўні́цтва |
| Т. |
караблебудаўні́цтвам |
| М. |
караблебудаўні́цтве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
караблебудаўні́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
караблебудаўні́чы |
караблебудаўні́чая |
караблебудаўні́чае |
караблебудаўні́чыя |
| Р. |
караблебудаўні́чага |
караблебудаўні́чай караблебудаўні́чае |
караблебудаўні́чага |
караблебудаўні́чых |
| Д. |
караблебудаўні́чаму |
караблебудаўні́чай |
караблебудаўні́чаму |
караблебудаўні́чым |
| В. |
караблебудаўні́чы (неадуш.) караблебудаўні́чага (адуш.) |
караблебудаўні́чую |
караблебудаўні́чае |
караблебудаўні́чыя (неадуш.) караблебудаўні́чых (адуш.) |
| Т. |
караблебудаўні́чым |
караблебудаўні́чай караблебудаўні́чаю |
караблебудаўні́чым |
караблебудаўні́чымі |
| М. |
караблебудаўні́чым |
караблебудаўні́чай |
караблебудаўні́чым |
караблебудаўні́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
караблеваджэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
караблеваджэ́нне |
| Р. |
караблеваджэ́ння |
| Д. |
караблеваджэ́нню |
| В. |
караблеваджэ́нне |
| Т. |
караблеваджэ́ннем |
| М. |
караблеваджэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
караблекрушэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
караблекрушэ́нне |
караблекрушэ́нні |
| Р. |
караблекрушэ́ння |
караблекрушэ́нняў |
| Д. |
караблекрушэ́нню |
караблекрушэ́нням |
| В. |
караблекрушэ́нне |
караблекрушэ́нні |
| Т. |
караблекрушэ́ннем |
караблекрушэ́ннямі |
| М. |
караблекрушэ́нні |
караблекрушэ́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Караблі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Караблі́ |
| Р. |
Караблё́ў |
| Д. |
Карабля́м |
| В. |
Караблі́ |
| Т. |
Карабля́мі |
| М. |
Карабля́х |
кара́блік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кара́блік |
кара́блікі |
| Р. |
кара́бліка |
кара́блікаў |
| Д. |
кара́бліку |
кара́блікам |
| В. |
кара́блік |
кара́блікі |
| Т. |
кара́блікам |
кара́блікамі |
| М. |
кара́бліку |
кара́бліках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Кара́блішча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Кара́блішча |
| Р. |
Кара́блішча |
| Д. |
Кара́блішчу |
| В. |
Кара́блішча |
| Т. |
Кара́блішчам |
| М. |
Кара́блішчы |
Карабо́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Карабо́ва |
| Р. |
Карабо́ва |
| Д. |
Карабо́ву |
| В. |
Карабо́ва |
| Т. |
Карабо́вам |
| М. |
Карабо́ве |