дэпартызава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дэпартызу́юся |
дэпартызу́емся |
| 2-я ас. |
дэпартызу́ешся |
дэпартызу́ецеся |
| 3-я ас. |
дэпартызу́ецца |
дэпартызу́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
дэпартызава́ўся |
дэпартызава́ліся |
| ж. |
дэпартызава́лася |
| н. |
дэпартызава́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дэпартызу́йся |
дэпартызу́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дэпартызава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэпартызава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дэпартызу́ю |
дэпартызу́ем |
| 2-я ас. |
дэпартызу́еш |
дэпартызу́еце |
| 3-я ас. |
дэпартызу́е |
дэпартызу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дэпартызава́ў |
дэпартызава́лі |
| ж. |
дэпартызава́ла |
| н. |
дэпартызава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дэпартызу́й |
дэпартызу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дэпартызу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэпартызава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дэпартызу́ю |
дэпартызу́ем |
| 2-я ас. |
дэпартызу́еш |
дэпартызу́еце |
| 3-я ас. |
дэпартызу́е |
дэпартызу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дэпартызава́ў |
дэпартызава́лі |
| ж. |
дэпартызава́ла |
| н. |
дэпартызава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дэпартызу́й |
дэпартызу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дэпартызава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэпартыза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэпартыза́цыя |
| Р. |
дэпартыза́цыі |
| Д. |
дэпартыза́цыі |
| В. |
дэпартыза́цыю |
| Т. |
дэпартыза́цыяй дэпартыза́цыяю |
| М. |
дэпартыза́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
дэпаэтызава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэпаэтызава́ны |
дэпаэтызава́ная |
дэпаэтызава́нае |
дэпаэтызава́ныя |
| Р. |
дэпаэтызава́нага |
дэпаэтызава́най дэпаэтызава́нае |
дэпаэтызава́нага |
дэпаэтызава́ных |
| Д. |
дэпаэтызава́наму |
дэпаэтызава́най |
дэпаэтызава́наму |
дэпаэтызава́ным |
| В. |
дэпаэтызава́ны (неадуш.) дэпаэтызава́нага (адуш.) |
дэпаэтызава́ную |
дэпаэтызава́нае |
дэпаэтызава́ныя (неадуш.) дэпаэтызава́ных (адуш.) |
| Т. |
дэпаэтызава́ным |
дэпаэтызава́най дэпаэтызава́наю |
дэпаэтызава́ным |
дэпаэтызава́нымі |
| М. |
дэпаэтызава́ным |
дэпаэтызава́най |
дэпаэтызава́ным |
дэпаэтызава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэпаэтызава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэпаэтызава́ны |
дэпаэтызава́ная |
дэпаэтызава́нае |
дэпаэтызава́ныя |
| Р. |
дэпаэтызава́нага |
дэпаэтызава́най дэпаэтызава́нае |
дэпаэтызава́нага |
дэпаэтызава́ных |
| Д. |
дэпаэтызава́наму |
дэпаэтызава́най |
дэпаэтызава́наму |
дэпаэтызава́ным |
| В. |
дэпаэтызава́ны (неадуш.) дэпаэтызава́нага (адуш.) |
дэпаэтызава́ную |
дэпаэтызава́нае |
дэпаэтызава́ныя (неадуш.) дэпаэтызава́ных (адуш.) |
| Т. |
дэпаэтызава́ным |
дэпаэтызава́най дэпаэтызава́наю |
дэпаэтызава́ным |
дэпаэтызава́нымі |
| М. |
дэпаэтызава́ным |
дэпаэтызава́най |
дэпаэтызава́ным |
дэпаэтызава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэпаэтыза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэпаэтыза́цыя |
| Р. |
дэпаэтыза́цыі |
| Д. |
дэпаэтыза́цыі |
| В. |
дэпаэтыза́цыю |
| Т. |
дэпаэтыза́цыяй дэпаэтыза́цыяю |
| М. |
дэпаэтыза́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэпеналіза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэпеналіза́цыя |
| Р. |
дэпеналіза́цыі |
| Д. |
дэпеналіза́цыі |
| В. |
дэпеналіза́цыю |
| Т. |
дэпеналіза́цыяй дэпеналіза́цыяю |
| М. |
дэпеналіза́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.