Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абгеёілнопрстуфхшыя

аміна́ць

‘абмінаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аміна́ю аміна́ем
2-я ас. аміна́еш аміна́еце
3-я ас. аміна́е аміна́юць
Прошлы час
м. аміна́ў аміна́лі
ж. аміна́ла
н. аміна́ла
Загадны лад
2-я ас. аміна́й аміна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аміна́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

амінаэпаксі́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амінаэпаксі́дны амінаэпаксі́дная амінаэпаксі́днае амінаэпаксі́дныя
Р. амінаэпаксі́днага амінаэпаксі́днай
амінаэпаксі́днае		 амінаэпаксі́днага амінаэпаксі́дных
Д. амінаэпаксі́днаму амінаэпаксі́днай амінаэпаксі́днаму амінаэпаксі́дным
В. амінаэпаксі́дны (неадуш.)
амінаэпаксі́днага (адуш.)		 амінаэпаксі́дную амінаэпаксі́днае амінаэпаксі́дныя (неадуш.)
амінаэпаксі́дных (адуш.)
Т. амінаэпаксі́дным амінаэпаксі́днай
амінаэпаксі́днаю		 амінаэпаксі́дным амінаэпаксі́днымі
М. амінаэпаксі́дным амінаэпаксі́днай амінаэпаксі́дным амінаэпаксі́дных

Крыніцы: piskunou2012.

аміні́раванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. аміні́раванне
Р. аміні́равання
Д. аміні́раванню
В. аміні́раванне
Т. аміні́раваннем
М. аміні́раванні

Крыніцы: piskunou2012.

аміні́раваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аміні́раваны аміні́раваная аміні́раванае аміні́раваныя
Р. аміні́раванага аміні́раванай
аміні́раванае		 аміні́раванага аміні́раваных
Д. аміні́раванаму аміні́раванай аміні́раванаму аміні́раваным
В. аміні́раваны (неадуш.)
аміні́раванага (адуш.)		 аміні́раваную аміні́раванае аміні́раваныя (неадуш.)
аміні́раваных (адуш.)
Т. аміні́раваным аміні́раванай
аміні́раванаю		 аміні́раваным аміні́раванымі
М. аміні́раваным аміні́раванай аміні́раваным аміні́раваных

Крыніцы: piskunou2012.

аміні́раваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аміні́раваны аміні́раваная аміні́раванае аміні́раваныя
Р. аміні́раванага аміні́раванай
аміні́раванае		 аміні́раванага аміні́раваных
Д. аміні́раванаму аміні́раванай аміні́раванаму аміні́раваным
В. аміні́раваны (неадуш.)
аміні́раванага (адуш.)		 аміні́раваную аміні́раванае аміні́раваныя (неадуш.)
аміні́раваных (адуш.)
Т. аміні́раваным аміні́раванай
аміні́раванаю		 аміні́раваным аміні́раванымі
М. аміні́раваным аміні́раванай аміні́раваным аміні́раваных

Крыніцы: piskunou2012.

аміні́раваць

‘увесці (уводзіць) пэўную амінагрупу ў малекулу; забрудзіць (забруджваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аміні́рую аміні́руем
2-я ас. аміні́руеш аміні́руеце
3-я ас. аміні́руе аміні́руюць
Прошлы час
м. аміні́раваў аміні́равалі
ж. аміні́равала
н. аміні́равала
Загадны лад
2-я ас. аміні́руй аміні́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аміні́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

аміні́раваць

‘увесці (уводзіць) пэўную амінагрупу ў малекулу; забрудзіць (забруджваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аміні́рую аміні́руем
2-я ас. аміні́руеш аміні́руеце
3-я ас. аміні́руе аміні́руюць
Прошлы час
м. аміні́раваў аміні́равалі
ж. аміні́равала
н. аміні́равала
Загадны лад
2-я ас. аміні́руй аміні́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час аміні́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

амі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амі́нны амі́нная амі́ннае амі́нныя
Р. амі́ннага амі́ннай
амі́ннае		 амі́ннага амі́нных
Д. амі́ннаму амі́ннай амі́ннаму амі́нным
В. амі́нны
амі́ннага		 амі́нную амі́ннае амі́нныя
Т. амі́нным амі́ннай
амі́ннаю		 амі́нным амі́ннымі
М. амі́нным амі́ннай амі́нным амі́нных

аміну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аміну́ты аміну́тая аміну́тае аміну́тыя
Р. аміну́тага аміну́тай
аміну́тае		 аміну́тага аміну́тых
Д. аміну́таму аміну́тай аміну́таму аміну́тым
В. аміну́ты (неадуш.)
аміну́тага (адуш.)		 аміну́тую аміну́тае аміну́тыя (неадуш.)
аміну́тых (адуш.)
Т. аміну́тым аміну́тай
аміну́таю		 аміну́тым аміну́тымі
М. аміну́тым аміну́тай аміну́тым аміну́тых

Крыніцы: piskunou2012.

аміну́ць

‘абмінуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аміну́ амінё́м
2-я ас. аміне́ш аміняце́
3-я ас. аміне́ аміну́ць
Прошлы час
м. аміну́ў аміну́лі
ж. аміну́ла
н. аміну́ла
Загадны лад
2-я ас. аміні́ аміні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аміну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.