аміну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аміну́ты аміну́тая аміну́тае аміну́тыя
Р. аміну́тага аміну́тай
аміну́тае		 аміну́тага аміну́тых
Д. аміну́таму аміну́тай аміну́таму аміну́тым
В. аміну́ты (неадуш.)
аміну́тага (адуш.)		 аміну́тую аміну́тае аміну́тыя (неадуш.)
аміну́тых (адуш.)
Т. аміну́тым аміну́тай
аміну́таю		 аміну́тым аміну́тымі
М. аміну́тым аміну́тай аміну́тым аміну́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)