абдзіра́лка
‘машына’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абдзіра́лка |
абдзіра́лкі |
Р. |
абдзіра́лкі |
абдзіра́лак |
Д. |
абдзіра́лцы |
абдзіра́лкам |
В. |
абдзіра́лку |
абдзіра́лкі |
Т. |
абдзіра́лкай абдзіра́лкаю |
абдзіра́лкамі |
М. |
абдзіра́лцы |
абдзіра́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абдзіра́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абдзіра́льнік |
абдзіра́льнікі |
Р. |
абдзіра́льніка |
абдзіра́льнікаў |
Д. |
абдзіра́льніку |
абдзіра́льнікам |
В. |
абдзіра́льніка |
абдзіра́льнікаў |
Т. |
абдзіра́льнікам |
абдзіра́льнікамі |
М. |
абдзіра́льніку |
абдзіра́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
абдзіра́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абдзіра́нік |
абдзіра́нікі |
Р. |
абдзіра́ніка |
абдзіра́нікаў |
Д. |
абдзіра́ніку |
абдзіра́нікам |
В. |
абдзіра́нік |
абдзіра́нікі |
Т. |
абдзіра́нікам |
абдзіра́нікамі |
М. |
абдзіра́ніку |
абдзіра́ніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
абдзіра́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
абдзіра́нка |
Р. |
абдзіра́нкі |
Д. |
абдзіра́нцы |
В. |
абдзіра́нку |
Т. |
абдзіра́нкай абдзіра́нкаю |
М. |
абдзіра́нцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абдзіра́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абдзіра́нне |
Р. |
абдзіра́ння |
Д. |
абдзіра́нню |
В. |
абдзіра́нне |
Т. |
абдзіра́ннем |
М. |
абдзіра́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абдзіра́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абдзіра́ны |
абдзіра́ная |
абдзіра́нае |
абдзіра́ныя |
Р. |
абдзіра́нага |
абдзіра́най абдзіра́нае |
абдзіра́нага |
абдзіра́ных |
Д. |
абдзіра́наму |
абдзіра́най |
абдзіра́наму |
абдзіра́ным |
В. |
абдзіра́ны (неадуш.) абдзіра́нага (адуш.) |
абдзіра́ную |
абдзіра́нае |
абдзіра́ныя (неадуш.) абдзіра́ных (адуш.) |
Т. |
абдзіра́ным |
абдзіра́най абдзіра́наю |
абдзіра́ным |
абдзіра́нымі |
М. |
абдзіра́ным |
абдзіра́най |
абдзіра́ным |
абдзіра́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
абдзіра́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
абдзіра́ецца |
абдзіра́юцца |
Прошлы час |
м. |
абдзіра́ўся |
абдзіра́ліся |
ж. |
абдзіра́лася |
н. |
абдзіра́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абдзіра́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абдзіра́ю |
абдзіра́ем |
2-я ас. |
абдзіра́еш |
абдзіра́еце |
3-я ас. |
абдзіра́е |
абдзіра́юць |
Прошлы час |
м. |
абдзіра́ў |
абдзіра́лі |
ж. |
абдзіра́ла |
н. |
абдзіра́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абдзіра́й |
абдзіра́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абдзіра́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абдзіра́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абдзіра́ч |
абдзірачы́ |
Р. |
абдзірача́ |
абдзірачо́ў |
Д. |
абдзірачу́ |
абдзірача́м |
В. |
абдзірача́ |
абдзірачо́ў |
Т. |
абдзірачо́м |
абдзірача́мі |
М. |
абдзірачу́ |
абдзірача́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.