абдзіра́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| абдзіра́ч | абдзірачы́ | |
| абдзірача́ | абдзірачо́ў | |
| абдзірачу́ | абдзірача́м | |
| абдзірача́ | абдзірачо́ў | |
| абдзірачо́м | абдзірача́мі | |
| абдзірачу́ | абдзірача́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)