Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

духатво́рчасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. духатво́рчасць
Р. духатво́рчасці
Д. духатво́рчасці
В. духатво́рчасць
Т. духатво́рчасцю
М. духатво́рчасці

Крыніцы: piskunou2012.

духатво́рчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духатво́рчы духатво́рчая духатво́рчае духатво́рчыя
Р. духатво́рчага духатво́рчай
духатво́рчае		 духатво́рчага духатво́рчых
Д. духатво́рчаму духатво́рчай духатво́рчаму духатво́рчым
В. духатво́рчы (неадуш.)
духатво́рчага (адуш.)		 духатво́рчую духатво́рчае духатво́рчыя (неадуш.)
духатво́рчых (адуш.)
Т. духатво́рчым духатво́рчай
духатво́рчаю		 духатво́рчым духатво́рчымі
М. духатво́рчым духатво́рчай духатво́рчым духатво́рчых

Крыніцы: piskunou2012.

духатво́рчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духатво́рчы духатво́рчая духатво́рчае духатво́рчыя
Р. духатво́рчага духатво́рчай
духатво́рчае		 духатво́рчага духатво́рчых
Д. духатво́рчаму духатво́рчай духатво́рчаму духатво́рчым
В. духатво́рчы (неадуш.)
духатво́рчага (адуш.)		 духатво́рчую духатво́рчае духатво́рчыя (неадуш.)
духатво́рчых (адуш.)
Т. духатво́рчым духатво́рчай
духатво́рчаю		 духатво́рчым духатво́рчымі
М. духатво́рчым духатво́рчай духатво́рчым духатво́рчых

Крыніцы: piskunou2012.

духатлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духатлі́вы духатлі́вая духатлі́вае духатлі́выя
Р. духатлі́вага духатлі́вай
духатлі́вае		 духатлі́вага духатлі́вых
Д. духатлі́ваму духатлі́вай духатлі́ваму духатлі́вым
В. духатлі́вы (неадуш.)
духатлі́вага (адуш.)		 духатлі́вую духатлі́вае духатлі́выя (неадуш.)
духатлі́вых (адуш.)
Т. духатлі́вым духатлі́вай
духатлі́ваю		 духатлі́вым духатлі́вымі
М. духатлі́вым духатлі́вай духатлі́вым духатлі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Духаўля́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Духаўля́ны
Р. Духаўля́н
Духаўля́наў
Д. Духаўля́нам
В. Духаўля́ны
Т. Духаўля́намі
М. Духаўля́нах

духі́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. духі́
Р. духо́ў
Д. духа́м
В. духі́
Т. духа́мі
М. духа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

духме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. духме́нь
Р. духме́ні
Д. духме́ні
В. духме́нь
Т. духме́нню
М. духме́ні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

духмя́на

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
духмя́на духмя́ней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

духмя́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. духмя́насць
Р. духмя́насці
Д. духмя́насці
В. духмя́насць
Т. духмя́насцю
М. духмя́насці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

духмя́на-араматы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духмя́на-араматы́чны духмя́на-араматы́чная духмя́на-араматы́чнае духмя́на-араматы́чныя
Р. духмя́на-араматы́чнага духмя́на-араматы́чнай
духмя́на-араматы́чнае		 духмя́на-араматы́чнага духмя́на-араматы́чных
Д. духмя́на-араматы́чнаму духмя́на-араматы́чнай духмя́на-араматы́чнаму духмя́на-араматы́чным
В. духмя́на-араматы́чны (неадуш.)
духмя́на-араматы́чнага (адуш.)		 духмя́на-араматы́чную духмя́на-араматы́чнае духмя́на-араматы́чныя (неадуш.)
духмя́на-араматы́чных (адуш.)
Т. духмя́на-араматы́чным духмя́на-араматы́чнай
духмя́на-араматы́чнаю		 духмя́на-араматы́чным духмя́на-араматы́чнымі
М. духмя́на-араматы́чным духмя́на-араматы́чнай духмя́на-араматы́чным духмя́на-араматы́чных

Крыніцы: piskunou2012.