другаго́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
другаго́днік |
другаго́днікі |
| Р. |
другаго́дніка |
другаго́днікаў |
| Д. |
другаго́дніку |
другаго́днікам |
| В. |
другаго́дніка |
другаго́днікаў |
| Т. |
другаго́днікам |
другаго́днікамі |
| М. |
другаго́дніку |
другаго́дніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
другаго́дніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
другаго́дніца |
другаго́дніцы |
| Р. |
другаго́дніцы |
другаго́дніц |
| Д. |
другаго́дніцы |
другаго́дніцам |
| В. |
другаго́дніцу |
другаго́дніц |
| Т. |
другаго́дніцай другаго́дніцаю |
другаго́дніцамі |
| М. |
другаго́дніцы |
другаго́дніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
другаго́дніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
другаго́дніцтва |
| Р. |
другаго́дніцтва |
| Д. |
другаго́дніцтву |
| В. |
другаго́дніцтва |
| Т. |
другаго́дніцтвам |
| М. |
другаго́дніцтве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
другаго́днічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
другаго́днічаю |
другаго́днічаем |
| 2-я ас. |
другаго́днічаеш |
другаго́днічаеце |
| 3-я ас. |
другаго́днічае |
другаго́днічаюць |
| Прошлы час |
| м. |
другаго́днічаў |
другаго́днічалі |
| ж. |
другаго́днічала |
| н. |
другаго́днічала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
другаго́днічай |
другаго́днічайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
другаго́днічаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
другадзі́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
другадзі́чка |
другадзі́чкі |
| Р. |
другадзі́чкі |
другадзі́чак |
| Д. |
другадзі́чцы |
другадзі́чкам |
| В. |
другадзі́чку |
другадзі́чак |
| Т. |
другадзі́чкай другадзі́чкаю |
другадзі́чкамі |
| М. |
другадзі́чцы |
другадзі́чках |
Крыніцы:
piskunou2012.
другажэ́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
другажэ́нства |
| Р. |
другажэ́нства |
| Д. |
другажэ́нству |
| В. |
другажэ́нства |
| Т. |
другажэ́нствам |
| М. |
другажэ́нстве |
Крыніцы:
piskunou2012.
другакла́снасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
другакла́снасць |
| Р. |
другакла́снасці |
| Д. |
другакла́снасці |
| В. |
другакла́снасць |
| Т. |
другакла́снасцю |
| М. |
другакла́снасці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
другакла́снік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
другакла́снік |
другакла́снікі |
| Р. |
другакла́сніка |
другакла́снікаў |
| Д. |
другакла́сніку |
другакла́снікам |
| В. |
другакла́сніка |
другакла́снікаў |
| Т. |
другакла́снікам |
другакла́снікамі |
| М. |
другакла́сніку |
другакла́сніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
другакла́сніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
другакла́сніца |
другакла́сніцы |
| Р. |
другакла́сніцы |
другакла́сніц |
| Д. |
другакла́сніцы |
другакла́сніцам |
| В. |
другакла́сніцу |
другакла́сніц |
| Т. |
другакла́сніцай другакла́сніцаю |
другакла́сніцамі |
| М. |
другакла́сніцы |
другакла́сніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.