другаго́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| другаго́днік | другаго́днікі | |
| другаго́дніка | другаго́днікаў | |
| другаго́дніку | другаго́днікам | |
| другаго́дніка | другаго́днікаў | |
| другаго́днікам | другаго́днікамі | |
| другаго́дніку | другаго́дніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)