другаго́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
другаго́днік | другаго́днікі | |
другаго́дніка | другаго́днікаў | |
другаго́дніку | другаго́днікам | |
другаго́дніка | другаго́днікаў | |
другаго́днікам | другаго́днікамі | |
другаго́дніку | другаго́дніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)