Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

ка́ннавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́ннавы ка́ннавая ка́ннавае ка́ннавыя
Р. ка́ннавага ка́ннавай
ка́ннавае		 ка́ннавага ка́ннавых
Д. ка́ннаваму ка́ннавай ка́ннаваму ка́ннавым
В. ка́ннавы (неадуш.)
ка́ннавага (адуш.)		 ка́ннавую ка́ннавае ка́ннавыя (неадуш.)
ка́ннавых (адуш.)
Т. ка́ннавым ка́ннавай
ка́ннаваю		 ка́ннавым ка́ннавымі
М. ка́ннавым ка́ннавай ка́ннавым ка́ннавых

Крыніцы: piskunou2012.

ка́ннавыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. ка́ннавыя
Р. ка́ннавых
Д. ка́ннавым
В. ка́ннавыя
Т. ка́ннавымі
М. ка́ннавых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

кано́зіцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кано́жуся кано́зімся
2-я ас. кано́зішся кано́зіцеся
3-я ас. кано́зіцца кано́зяцца
Прошлы час
м. кано́зіўся кано́зіліся
ж. кано́зілася
н. кано́зілася
Загадны лад
2-я ас. кано́зься кано́зьцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час кано́зячыся

Крыніцы: piskunou2012.

кано́ід

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кано́ід кано́іды
Р. кано́іда кано́ідаў
Д. кано́іду кано́ідам
В. кано́ід кано́іды
Т. кано́ідам кано́ідамі
М. кано́ідзе кано́ідах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

кано́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кано́н кано́ны
Р. кано́на кано́наў
Д. кано́ну кано́нам
В. кано́н кано́ны
Т. кано́нам кано́намі
М. кано́не кано́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кано́нік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кано́нік кано́нікі
Р. кано́ніка кано́нікаў
Д. кано́ніку кано́нікам
В. кано́ніка кано́нікаў
Т. кано́нікам кано́нікамі
М. кано́ніку кано́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

кано́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кано́ннік кано́ннікі
Р. кано́нніка кано́ннікаў
Д. кано́нніку кано́ннікам
В. кано́нніка кано́ннікаў
Т. кано́ннікам кано́ннікамі
М. кано́нніку кано́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

кано́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кано́ннік кано́ннікі
Р. кано́нніка кано́ннікаў
Д. кано́нніку кано́ннікам
В. кано́ннік кано́ннікі
Т. кано́ннікам кано́ннікамі
М. кано́нніку кано́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

кано́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кано́нніца кано́нніцы
Р. кано́нніцы кано́нніц
Д. кано́нніцы кано́нніцам
В. кано́нніцу кано́нніц
Т. кано́нніцай
кано́нніцаю		 кано́нніцамі
М. кано́нніцы кано́нніцах

Крыніцы: piskunou2012.

кано́па

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кано́па кано́пы
Р. кано́пы кано́п
Д. кано́пе кано́пам
В. кано́пу кано́пы
Т. кано́пай
кано́паю		 кано́памі
М. кано́пе кано́пах

Крыніцы: piskunou2012.