кано́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кано́нніца кано́нніцы
Р. кано́нніцы кано́нніц
Д. кано́нніцы кано́нніцам
В. кано́нніцу кано́нніц
Т. кано́нніцай
кано́нніцаю		 кано́нніцамі
М. кано́нніцы кано́нніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)