забры́тваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
забры́тваю |
забры́тваем |
2-я ас. |
забры́тваеш |
забры́тваеце |
3-я ас. |
забры́твае |
забры́тваюць |
Прошлы час |
м. |
забры́тваў |
забры́твалі |
ж. |
забры́твала |
н. |
забры́твала |
Загадны лад |
2-я ас. |
забры́твай |
забры́твайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
забры́тваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
забры́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
забры́ты |
забры́тая |
забры́тае |
забры́тыя |
Р. |
забры́тага |
забры́тай забры́тае |
забры́тага |
забры́тых |
Д. |
забры́таму |
забры́тай |
забры́таму |
забры́тым |
В. |
забры́ты (неадуш.) забры́тага (адуш.) |
забры́тую |
забры́тае |
забры́тыя (неадуш.) забры́тых (адуш.) |
Т. |
забры́тым |
забры́тай забры́таю |
забры́тым |
забры́тымі |
М. |
забры́тым |
забры́тай |
забры́тым |
забры́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
забры́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
забры́ты |
забры́тая |
забры́тае |
забры́тыя |
Р. |
забры́тага |
забры́тай забры́тае |
забры́тага |
забры́тых |
Д. |
забры́таму |
забры́тай |
забры́таму |
забры́тым |
В. |
забры́ты (неадуш.) забры́тага (адуш.) |
забры́тую |
забры́тае |
забры́тыя (неадуш.) забры́тых (адуш.) |
Т. |
забры́тым |
забры́тай забры́таю |
забры́тым |
забры́тымі |
М. |
забры́тым |
забры́тай |
забры́тым |
забры́тых |
Кароткая форма: забры́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
забры́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
забры́ю |
забры́ем |
2-я ас. |
забры́еш |
забры́еце |
3-я ас. |
забры́е |
забры́юць |
Прошлы час |
м. |
забры́ў |
забры́лі |
ж. |
забры́ла |
н. |
забры́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
забры́й |
забры́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
забры́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Забрэ́ззе
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Забрэ́ззе |
Р. |
Забрэ́ззя |
Д. |
Забрэ́ззю |
В. |
Забрэ́ззе |
Т. |
Забрэ́ззем |
М. |
Забрэ́ззі |
забубні́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
забубню́ |
забубні́м |
2-я ас. |
забубні́ш |
забубніце́ |
3-я ас. |
забубні́ць |
забубня́ць |
Прошлы час |
м. |
забубні́ў |
забубні́лі |
ж. |
забубні́ла |
н. |
забубні́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
забубні́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
забудава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
забудава́насць |
Р. |
забудава́насці |
Д. |
забудава́насці |
В. |
забудава́насць |
Т. |
забудава́насцю |
М. |
забудава́насці |
Крыніцы:
piskunou2012.
забудава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
забудава́нне |
забудава́нні |
Р. |
забудава́ння |
забудава́нняў |
Д. |
забудава́нню |
забудава́нням |
В. |
забудава́нне |
забудава́нні |
Т. |
забудава́ннем |
забудава́ннямі |
М. |
забудава́нні |
забудава́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.