Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
аеёілнорухыэя

упраўле́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. упраўле́нец упраўле́нцы
Р. упраўле́нца упраўле́нцаў
Д. упраўле́нцу упраўле́нцам
В. упраўле́нца упраўле́нцаў
Т. упраўле́нцам упраўле́нцамі
М. упраўле́нцу упраўле́нцах

Крыніцы: sbm2012.

упраўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. упраўле́нне упраўле́нні
Р. упраўле́ння упраўле́нняў
Д. упраўле́нню упраўле́нням
В. упраўле́нне упраўле́нні
Т. упраўле́ннем упраўле́ннямі
М. упраўле́нні упраўле́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упраўле́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упраўле́нчы упраўле́нчая упраўле́нчае упраўле́нчыя
Р. упраўле́нчага упраўле́нчай
упраўле́нчае		 упраўле́нчага упраўле́нчых
Д. упраўле́нчаму упраўле́нчай упраўле́нчаму упраўле́нчым
В. упраўле́нчы (неадуш.)
упраўле́нчага (адуш.)		 упраўле́нчую упраўле́нчае упраўле́нчыя (неадуш.)
упраўле́нчых (адуш.)
Т. упраўле́нчым упраўле́нчай
упраўле́нчаю		 упраўле́нчым упраўле́нчымі
М. упраўле́нчым упраўле́нчай упраўле́нчым упраўле́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упра́ўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упра́ўлены упра́ўленая упра́ўленае упра́ўленыя
Р. упра́ўленага упра́ўленай
упра́ўленае		 упра́ўленага упра́ўленых
Д. упра́ўленаму упра́ўленай упра́ўленаму упра́ўленым
В. упра́ўлены (неадуш.)
упра́ўленага (адуш.)		 упра́ўленую упра́ўленае упра́ўленыя (неадуш.)
упра́ўленых (адуш.)
Т. упра́ўленым упра́ўленай
упра́ўленаю		 упра́ўленым упра́ўленымі
М. упра́ўленым упра́ўленай упра́ўленым упра́ўленых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

упра́ўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упра́ўлены упра́ўленая упра́ўленае упра́ўленыя
Р. упра́ўленага упра́ўленай
упра́ўленае		 упра́ўленага упра́ўленых
Д. упра́ўленаму упра́ўленай упра́ўленаму упра́ўленым
В. упра́ўлены (неадуш.)
упра́ўленага (адуш.)		 упра́ўленую упра́ўленае упра́ўленыя (неадуш.)
упра́ўленых (адуш.)
Т. упра́ўленым упра́ўленай
упра́ўленаю		 упра́ўленым упра́ўленымі
М. упра́ўленым упра́ўленай упра́ўленым упра́ўленых

Кароткая форма: упра́ўлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

упраўля́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. упраўля́нне
Р. упраўля́ння
Д. упраўля́нню
В. упраўля́нне
Т. упраўля́ннем
М. упраўля́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упраўля́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. упраўля́юся упраўля́емся
2-я ас. упраўля́ешся упраўля́ецеся
3-я ас. упраўля́ецца упраўля́юцца
Прошлы час
м. упраўля́ўся упраўля́ліся
ж. упраўля́лася
н. упраўля́лася
Загадны лад
2-я ас. упраўля́йся упраўля́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час упраўля́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упраўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. упраўля́ю упраўля́ем
2-я ас. упраўля́еш упраўля́еце
3-я ас. упраўля́е упраўля́юць
Прошлы час
м. упраўля́ў упраўля́лі
ж. упраўля́ла
н. упраўля́ла
Загадны лад
2-я ас. упраўля́й упраўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час упраўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

упра́ўна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
упра́ўна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

упра́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. упра́ўнасць
Р. упра́ўнасці
Д. упра́ўнасці
В. упра́ўнасць
Т. упра́ўнасцю
М. упра́ўнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.