упу́гаць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
упу́гаю |
упу́гаем |
2-я ас. |
упу́гаеш |
упу́гаеце |
3-я ас. |
упу́гае |
упу́гаюць |
Прошлы час |
м. |
упу́гаў |
упу́галі |
ж. |
упу́гала |
н. |
упу́гала |
Загадны лад |
2-я ас. |
упу́гай |
упу́гайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
упу́гаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
упу́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
упу́д |
упу́ды |
Р. |
упу́ду |
упу́даў |
Д. |
упу́ду |
упу́дам |
В. |
упу́д |
упу́ды |
Т. |
упу́дам |
упу́дамі |
М. |
упу́дзе |
упу́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
упу́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
упу́джаны |
упу́джаная |
упу́джанае |
упу́джаныя |
Р. |
упу́джанага |
упу́джанай упу́джанае |
упу́джанага |
упу́джаных |
Д. |
упу́джанаму |
упу́джанай |
упу́джанаму |
упу́джаным |
В. |
упу́джаны (неадуш.) упу́джанага (адуш.) |
упу́джаную |
упу́джанае |
упу́джаныя (неадуш.) упу́джаных (адуш.) |
Т. |
упу́джаным |
упу́джанай упу́джанаю |
упу́джаным |
упу́джанымі |
М. |
упу́джаным |
упу́джанай |
упу́джаным |
упу́джаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
упу́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
упу́дзіцца |
упу́дзяцца |
Прошлы час |
м. |
упу́дзіўся |
упу́дзіліся |
ж. |
упу́дзілася |
н. |
упу́дзілася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
упу́дзіць
‘напалохаць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
упу́джу |
упу́дзім |
2-я ас. |
упу́дзіш |
упу́дзіце |
3-я ас. |
упу́дзіць |
упу́дзяць |
Прошлы час |
м. |
упу́дзіў |
упу́дзілі |
ж. |
упу́дзіла |
н. |
упу́дзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
упу́дзь |
упу́дзьце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
упу́дзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
упу́ск
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
упу́ск |
Р. |
упу́ску |
Д. |
упу́ску |
В. |
упу́ск |
Т. |
упу́скам |
М. |
упу́ску |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упуска́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
упуска́нне |
Р. |
упуска́ння |
Д. |
упуска́нню |
В. |
упуска́нне |
Т. |
упуска́ннем |
М. |
упуска́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упуска́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
упуска́ецца |
упуска́юцца |
Прошлы час |
м. |
упуска́ўся |
упуска́ліся |
ж. |
упуска́лася |
н. |
упуска́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
упуска́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
упуска́ю |
упуска́ем |
2-я ас. |
упуска́еш |
упуска́еце |
3-я ас. |
упуска́е |
упуска́юць |
Прошлы час |
м. |
упуска́ў |
упуска́лі |
ж. |
упуска́ла |
н. |
упуска́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
упуска́й |
упуска́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
упуска́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.