упу́дзіць
‘напалохаць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| упу́джу | упу́дзім | |
| упу́дзіш | упу́дзіце | |
| упу́дзіць | упу́дзяць | |
| Прошлы час | ||
| упу́дзіў | упу́дзілі | |
| упу́дзіла | ||
| упу́дзіла | ||
| Загадны лад | ||
| упу́дзь | упу́дзьце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| упу́дзіўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)