карабі́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| карабі́нка | карабі́нкі | |
| карабі́нкі | карабі́нак | |
| карабі́нцы | карабі́нкам | |
| карабі́нку | карабі́нкі | |
| карабі́нкай карабі́нкаю |
карабі́нкамі | |
| карабі́нцы | карабі́нках |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннікарабі́нны
прыметнік, адносны
| карабі́нны | карабі́нная | карабі́ннае | карабі́нныя | |
| карабі́ннага | карабі́ннай карабі́ннае |
карабі́ннага | карабі́нных | |
| карабі́ннаму | карабі́ннай | карабі́ннаму | карабі́нным | |
| карабі́нны ( карабі́ннага ( |
карабі́нную | карабі́ннае | карабі́нныя ( карабі́нных ( |
|
| карабі́нным | карабі́ннай карабі́ннаю |
карабі́нным | карабі́ннымі | |
| карабі́нным | карабі́ннай | карабі́нным | карабі́нных | |
Крыніцы:
карабі́нчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| карабі́нчык | карабі́нчыкі | |
| карабі́нчыка | карабі́нчыкаў | |
| карабі́нчыку | карабі́нчыкам | |
| карабі́нчык | карабі́нчыкі | |
| карабі́нчыкам | карабі́нчыкамі | |
| карабі́нчыку | карабі́нчыках |
Крыніцы:
Карабі́таўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Карабі́таўка | |
| Карабі́таўкі | |
| Карабі́таўцы | |
| Карабі́таўку | |
| Карабі́таўкай Карабі́таўкаю |
|
| Карабі́таўцы |
Карабішчы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Карабішчы́ | |
| Карабішчо́ў | |
| Карабішча́м | |
| Карабішчы́ | |
| Карабішча́мі | |
| Карабішча́х |
кара́бканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| кара́бканне | |
| кара́бкання | |
| кара́бканню | |
| кара́бканне | |
| кара́бканнем | |
| кара́бканні |
Крыніцы:
кара́бкацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| кара́бкаюся | кара́бкаемся | |
| кара́бкаешся | кара́бкаецеся | |
| кара́бкаецца | кара́бкаюцца | |
| Прошлы час | ||
| кара́бкаўся | кара́бкаліся | |
| кара́бкалася | ||
| кара́бкалася | ||
| Загадны лад | ||
| кара́бкайся | кара́бкайцеся | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| кара́бкаючыся | ||
Крыніцы:
Карабкі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Карабкі́ | |
| Карабко́ў | |
| Карабка́м | |
| Карабкі́ | |
| Карабка́мі | |
| Карабка́х |
карабко́вы
прыметнік, адносны
| карабко́вы | карабко́вая | карабко́вае | карабко́выя | |
| карабко́вага | карабко́вай карабко́вае |
карабко́вага | карабко́вых | |
| карабко́ваму | карабко́вай | карабко́ваму | карабко́вым | |
| карабко́вы карабко́вага |
карабко́вую | карабко́вае | карабко́выя карабко́вых |
|
| карабко́вым | карабко́вай карабко́ваю |
карабко́вым | карабко́вымі | |
| карабко́вым | карабко́вай | карабко́вым | карабко́вых | |
Крыніцы:
караблебудава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| караблебудава́нне | |
| караблебудава́ння | |
| караблебудава́нню | |
| караблебудава́нне | |
| караблебудава́ннем | |
| караблебудава́нні |
Крыніцы: