апраме́ніцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апраме́нюся |
апраме́німся |
2-я ас. |
апраме́нішся |
апраме́ніцеся |
3-я ас. |
апраме́ніцца |
апраме́няцца |
Прошлы час |
м. |
апраме́ніўся |
апраме́ніліся |
ж. |
апраме́нілася |
н. |
апраме́нілася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апраме́ніўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апраме́ніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апраме́ню |
апраме́нім |
2-я ас. |
апраме́ніш |
апраме́ніце |
3-я ас. |
апраме́ніць |
апраме́няць |
Прошлы час |
м. |
апраме́ніў |
апраме́нілі |
ж. |
апраме́ніла |
н. |
апраме́ніла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апраме́нь |
апраме́ньце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апраме́ніўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апраме́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апраме́ньванне |
Р. |
апраме́ньвання |
Д. |
апраме́ньванню |
В. |
апраме́ньванне |
Т. |
апраме́ньваннем |
М. |
апраме́ньванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апраме́ньвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
апраме́ньваецца |
апраме́ньваюцца |
Прошлы час |
м. |
апраме́ньваўся |
апраме́ньваліся |
ж. |
апраме́ньвалася |
н. |
апраме́ньвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апраме́ньваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апраме́ньваю |
апраме́ньваем |
2-я ас. |
апраме́ньваеш |
апраме́ньваеце |
3-я ас. |
апраме́ньвае |
апраме́ньваюць |
Прошлы час |
м. |
апраме́ньваў |
апраме́ньвалі |
ж. |
апраме́ньвала |
н. |
апраме́ньвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
апраме́ньвай |
апраме́ньвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апраме́ньваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апраме́тна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
апраме́тна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
апраме́тнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
апраме́тнасць |
Р. |
апраме́тнасці |
Д. |
апраме́тнасці |
В. |
апраме́тнасць |
Т. |
апраме́тнасцю |
М. |
апраме́тнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
апраме́тная
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
ж. |
Н. |
апраме́тная |
Р. |
апраме́тнай |
Д. |
апраме́тнай |
В. |
апраме́тную |
Т. |
апраме́тнай апраме́тнаю |
М. |
апраме́тнай |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
апраме́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апраме́тнік |
апраме́тнікі |
Р. |
апраме́тніка |
апраме́тнікаў |
Д. |
апраме́тніку |
апраме́тнікам |
В. |
апраме́тніка |
апраме́тнікаў |
Т. |
апраме́тнікам |
апраме́тнікамі |
М. |
апраме́тніку |
апраме́тніках |
Крыніцы:
piskunou2012.