Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
агджзклмнрстфхцчшэ

мурцы́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. мурцы́
Р. мурцо́ў
Д. мурца́м
В. мурцы́
Т. мурца́мі
М. мурца́х

Крыніцы: tsbm1984.

мурча́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мурчу́ мурчы́м
2-я ас. мурчы́ш мурчыце́
3-я ас. мурчы́ць мурча́ць
Прошлы час
м. мурча́ў мурча́лі
ж. мурча́ла
н. мурча́ла
Загадны лад
2-я ас. мурчы́ мурчы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час мурчучы́

Крыніцы: piskunou2012.

мурчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мурчу́ мурчы́м
2-я ас. мурчы́ш мурчыце́
3-я ас. мурчы́ць мурча́ць
Прошлы час
м. мурчэ́ў мурчэ́лі
ж. мурчэ́ла
н. мурчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. мурчы́ мурчы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час мурчучы́

Крыніцы: piskunou2012.

муры́жыць

‘церці, няўмела вастрыць што-небудзь; сварыцца на каго-небудзь; мучыць каго-небудзь, тузаючы, торгаючы’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. муры́жу муры́жым
2-я ас. муры́жыш муры́жыце
3-я ас. муры́жыць муры́жаць
Прошлы час
м. муры́жыў муры́жылі
ж. муры́жыла
н. муры́жыла
Загадны лад
2-я ас. муры́ж муры́жце
Дзеепрыслоўе
цяп. час муры́жачы

Крыніцы: piskunou2012.

му́рын

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. му́рын му́рыны
Р. му́рына му́рынаў
Д. му́рыну му́рынам
В. му́рына му́рынаў
Т. му́рынам му́рынамі
М. му́рыне му́рынах

Крыніцы: tsbm1984.

муры́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. муры́н муры́ны
Р. муры́на муры́наў
Д. муры́ну муры́нам
В. муры́на муры́наў
Т. муры́нам муры́намі
М. муры́не муры́нах

Крыніцы: piskunou2012.

муры́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. муры́нка муры́нкі
Р. муры́нкі муры́нак
Д. муры́нцы муры́нкам
В. муры́нку муры́нак
Т. муры́нкай
муры́нкаю		 муры́нкамі
М. муры́нцы муры́нках

Крыніцы: piskunou2012.

муры́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. муры́нскі муры́нская муры́нскае муры́нскія
Р. муры́нскага муры́нскай
муры́нскае		 муры́нскага муры́нскіх
Д. муры́нскаму муры́нскай муры́нскаму муры́нскім
В. муры́нскі (неадуш.)
муры́нскага (адуш.)		 муры́нскую муры́нскае муры́нскія (неадуш.)
муры́нскіх (адуш.)
Т. муры́нскім муры́нскай
муры́нскаю		 муры́нскім муры́нскімі
М. муры́нскім муры́нскай муры́нскім муры́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

мурынцо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мурынцо́ўка мурынцо́ўкі
Р. мурынцо́ўкі мурынцо́вак
Д. мурынцо́ўцы мурынцо́ўкам
В. мурынцо́ўку мурынцо́ўкі
Т. мурынцо́ўкай
мурынцо́ўкаю		 мурынцо́ўкамі
М. мурынцо́ўцы мурынцо́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

муры́нчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. муры́нчык муры́нчыкі
Р. муры́нчыка муры́нчыкаў
Д. муры́нчыку муры́нчыкам
В. муры́нчыка муры́нчыкаў
Т. муры́нчыкам муры́нчыкамі
М. муры́нчыку муры́нчыках

Крыніцы: piskunou2012.