муры́жыць
‘церці, няўмела вастрыць што-небудзь; сварыцца на каго-небудзь; мучыць каго-небудзь, тузаючы, торгаючы’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| муры́жу | муры́жым | |
| муры́жыш | муры́жыце | |
| муры́жыць | муры́жаць | |
| Прошлы час | ||
| муры́жыў | муры́жылі | |
| муры́жыла | ||
| муры́жыла | ||
| Загадны лад | ||
| муры́ж | муры́жце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| муры́жачы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)