муры́нчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
муры́нчык | муры́нчыкі | |
муры́нчыка | муры́нчыкаў | |
муры́нчыку | муры́нчыкам | |
муры́нчыка | муры́нчыкаў | |
муры́нчыкам | муры́нчыкамі | |
муры́нчыку | муры́нчыках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)