Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвклмнопрсуфхыэю
абвгдежзійклмнпрстфхцчшя

ту́ркнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ту́ркну ту́ркнем
2-я ас. ту́ркнеш ту́ркнеце
3-я ас. ту́ркне ту́ркнуць
Прошлы час
м. ту́ркнуў ту́ркнулі
ж. ту́ркнула
н. ту́ркнула
Дзеепрыслоўе
прош. час ту́ркнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Турко́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Турко́ва
Р. Турко́ва
Д. Турко́ву
В. Турко́ва
Т. Турко́вам
М. Турко́ве

турко́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. турко́ўскі турко́ўская турко́ўскае турко́ўскія
Р. турко́ўскага турко́ўскай
турко́ўскае		 турко́ўскага турко́ўскіх
Д. турко́ўскаму турко́ўскай турко́ўскаму турко́ўскім
В. турко́ўскі (неадуш.)
турко́ўскага (адуш.)		 турко́ўскую турко́ўскае турко́ўскія (неадуш.)
турко́ўскіх (адуш.)
Т. турко́ўскім турко́ўскай
турко́ўскаю		 турко́ўскім турко́ўскімі
М. турко́ўскім турко́ўскай турко́ўскім турко́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Турксі́б

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Турксі́б
Р. Турксі́ба
Д. Турксі́бу
В. Турксі́б
Т. Турксі́бам
М. Турксі́бе

Крыніцы: piskunou2012.

ту́ркускі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ту́ркускі ту́ркуская ту́ркускае ту́ркускія
Р. ту́ркускага ту́ркускай
ту́ркускае		 ту́ркускага ту́ркускіх
Д. ту́ркускаму ту́ркускай ту́ркускаму ту́ркускім
В. ту́ркускі (неадуш.)
ту́ркускага (адуш.)		 ту́ркускую ту́ркускае ту́ркускія (неадуш.)
ту́ркускіх (адуш.)
Т. ту́ркускім ту́ркускай
ту́ркускаю		 ту́ркускім ту́ркускімі
М. ту́ркускім ту́ркускай ту́ркускім ту́ркускіх

Крыніцы: piskunou2012.

Турлаі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Турлаі́
Р. Турлаё́ў
Д. Турлая́м
В. Турлаі́
Т. Турлая́мі
М. Турлая́х

Ту́рлаўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ту́рлаўка
Р. Ту́рлаўкі
Д. Ту́рлаўцы
В. Ту́рлаўку
Т. Ту́рлаўкай
Ту́рлаўкаю
М. Ту́рлаўцы

ту́рлушка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ту́рлушка ту́рлушкі
Р. ту́рлушкі ту́рлушак
Д. ту́рлушцы ту́рлушкам
В. ту́рлушку ту́рлушак
Т. ту́рлушкай
ту́рлушкаю		 ту́рлушкамі
М. ту́рлушцы ту́рлушках

Крыніцы: piskunou2012.

Ту́рлы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ту́рлы
Р. Ту́рлаў
Д. Ту́рлам
В. Ту́рлы
Т. Ту́рламі
М. Ту́рлах

турлы́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. турлы́канне
Р. турлы́кання
Д. турлы́канню
В. турлы́канне
Т. турлы́каннем
М. турлы́канні

Крыніцы: piskunou2012.