турлы́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. турлы́канне
Р. турлы́кання
Д. турлы́канню
В. турлы́канне
Т. турлы́каннем
М. турлы́канні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)