Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзівава́ць

‘здзіўляцца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзіву́ю дзіву́ем
2-я ас. дзіву́еш дзіву́еце
3-я ас. дзіву́е дзіву́юць
Прошлы час
м. дзівава́ў дзівава́лі
ж. дзівава́ла
н. дзівава́ла
Загадны лад
2-я ас. дзіву́й дзіву́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзіву́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзіва́к дзівакі́
Р. дзівака́ дзівако́ў
Д. дзіваку́ дзівака́м
В. дзівака́ дзівако́ў
Т. дзівако́м дзівака́мі
М. дзіваку́ дзівака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзівакава́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзівакава́та - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

дзівакава́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзівакава́тасць
Р. дзівакава́тасці
Д. дзівакава́тасці
В. дзівакава́тасць
Т. дзівакава́тасцю
М. дзівакава́тасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

дзівакава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзівакава́ты дзівакава́тая дзівакава́тае дзівакава́тыя
Р. дзівакава́тага дзівакава́тай
дзівакава́тае		 дзівакава́тага дзівакава́тых
Д. дзівакава́таму дзівакава́тай дзівакава́таму дзівакава́тым
В. дзівакава́ты (неадуш.)
дзівакава́тага (адуш.)		 дзівакава́тую дзівакава́тае дзівакава́тыя (неадуш.)
дзівакава́тых (адуш.)
Т. дзівакава́тым дзівакава́тай
дзівакава́таю		 дзівакава́тым дзівакава́тымі
М. дзівакава́тым дзівакава́тай дзівакава́тым дзівакава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзіва́нна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дзіва́нна
Р. дзіва́нны
Д. дзіва́нне
В. дзіва́нну
Т. дзіва́ннай
дзіва́ннаю
М. дзіва́нне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дзівасі́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дзівасі́л
Р. дзівасі́лу
Д. дзівасі́лу
В. дзівасі́л
Т. дзівасі́лам
М. дзівасі́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзівасі́лавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзівасі́лавы дзівасі́лавая дзівасі́лавае дзівасі́лавыя
Р. дзівасі́лавага дзівасі́лавай
дзівасі́лавае		 дзівасі́лавага дзівасі́лавых
Д. дзівасі́лаваму дзівасі́лавай дзівасі́лаваму дзівасі́лавым
В. дзівасі́лавы
дзівасі́лавага		 дзівасі́лавую дзівасі́лавае дзівасі́лавыя
дзівасі́лавых
Т. дзівасі́лавым дзівасі́лавай
дзівасі́лаваю		 дзівасі́лавым дзівасі́лавымі
М. дзівасі́лавым дзівасі́лавай дзівасі́лавым дзівасі́лавых

Крыніцы: tsblm1996.

дзіва́цкасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзіва́цкасць
Р. дзіва́цкасці
Д. дзіва́цкасці
В. дзіва́цкасць
Т. дзіва́цкасцю
М. дзіва́цкасці

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́цкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіва́цкі дзіва́цкая дзіва́цкае дзіва́цкія
Р. дзіва́цкага дзіва́цкай
дзіва́цкае		 дзіва́цкага дзіва́цкіх
Д. дзіва́цкаму дзіва́цкай дзіва́цкаму дзіва́цкім
В. дзіва́цкі (неадуш.)
дзіва́цкага (адуш.)		 дзіва́цкую дзіва́цкае дзіва́цкія (неадуш.)
дзіва́цкіх (адуш.)
Т. дзіва́цкім дзіва́цкай
дзіва́цкаю		 дзіва́цкім дзіва́цкімі
М. дзіва́цкім дзіва́цкай дзіва́цкім дзіва́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.