дзівава́ць

‘здзіўляцца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзіву́ю дзіву́ем
2-я ас. дзіву́еш дзіву́еце
3-я ас. дзіву́е дзіву́юць
Прошлы час
м. дзівава́ў дзівава́лі
ж. дзівава́ла
н. дзівава́ла
Загадны лад
2-я ас. дзіву́й дзіву́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзіву́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)