дзівакава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзівакава́ты дзівакава́тая дзівакава́тае дзівакава́тыя
Р. дзівакава́тага дзівакава́тай
дзівакава́тае		 дзівакава́тага дзівакава́тых
Д. дзівакава́таму дзівакава́тай дзівакава́таму дзівакава́тым
В. дзівакава́ты (неадуш.)
дзівакава́тага (адуш.)		 дзівакава́тую дзівакава́тае дзівакава́тыя (неадуш.)
дзівакава́тых (адуш.)
Т. дзівакава́тым дзівакава́тай
дзівакава́таю		 дзівакава́тым дзівакава́тымі
М. дзівакава́тым дзівакава́тай дзівакава́тым дзівакава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)