Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бгдежзйклнпрстхцчшя

веравучэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. веравучэ́нне веравучэ́нні
Р. веравучэ́ння веравучэ́нняў
Д. веравучэ́нню веравучэ́нням
В. веравучэ́нне веравучэ́нні
Т. веравучэ́ннем веравучэ́ннямі
М. веравучэ́нні веравучэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

веравызна́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. веравызна́льны веравызна́льная веравызна́льнае веравызна́льныя
Р. веравызна́льнага веравызна́льнай
веравызна́льнае		 веравызна́льнага веравызна́льных
Д. веравызна́льнаму веравызна́льнай веравызна́льнаму веравызна́льным
В. веравызна́льны (неадуш.)
веравызна́льнага (адуш.)		 веравызна́льную веравызна́льнае веравызна́льныя (неадуш.)
веравызна́льных (адуш.)
Т. веравызна́льным веравызна́льнай
веравызна́льнаю		 веравызна́льным веравызна́льнымі
М. веравызна́льным веравызна́льнай веравызна́льным веравызна́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

веравызна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. веравызна́нне веравызна́нні
Р. веравызна́ння веравызна́нняў
Д. веравызна́нню веравызна́нням
В. веравызна́нне веравызна́нні
Т. веравызна́ннем веравызна́ннямі
М. веравызна́нні веравызна́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

веравызна́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. веравызна́ўчы веравызна́ўчая веравызна́ўчае веравызна́ўчыя
Р. веравызна́ўчага веравызна́ўчай
веравызна́ўчае		 веравызна́ўчага веравызна́ўчых
Д. веравызна́ўчаму веравызна́ўчай веравызна́ўчаму веравызна́ўчым
В. веравызна́ўчы (неадуш.)
веравызна́ўчага (адуш.)		 веравызна́ўчую веравызна́ўчае веравызна́ўчыя (неадуш.)
веравызна́ўчых (адуш.)
Т. веравызна́ўчым веравызна́ўчай
веравызна́ўчаю		 веравызна́ўчым веравызна́ўчымі
М. веравызна́ўчым веравызна́ўчай веравызна́ўчым веравызна́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

Верагі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Верагі́
Р. Вераго́ў
Д. Верага́м
В. Верагі́
Т. Верага́мі
М. Верага́х

вераго́дна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
вераго́дна вераго́дней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

вераго́днасны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераго́днасны вераго́днасная вераго́днаснае вераго́днасныя
Р. вераго́днаснага вераго́днаснай
вераго́днаснае		 вераго́днаснага вераго́днасных
Д. вераго́днаснаму вераго́днаснай вераго́днаснаму вераго́днасным
В. вераго́днасны (неадуш.)
вераго́днаснага (адуш.)		 вераго́днасную вераго́днаснае вераго́днасныя (неадуш.)
вераго́днасных (адуш.)
Т. вераго́днасным вераго́днаснай
вераго́днаснаю		 вераго́днасным вераго́днаснымі
М. вераго́днасным вераго́днаснай вераго́днасным вераго́днасных

Крыніцы: piskunou2012.

вераго́днасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вераго́днасць
Р. вераго́днасці
Д. вераго́днасці
В. вераго́днасць
Т. вераго́днасцю
М. вераго́днасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вераго́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераго́дны вераго́дная вераго́днае вераго́дныя
Р. вераго́днага вераго́днай
вераго́днае		 вераго́днага вераго́дных
Д. вераго́днаму вераго́днай вераго́днаму вераго́дным
В. вераго́дны (неадуш.)
вераго́днага (адуш.)		 вераго́дную вераго́днае вераго́дныя (неадуш.)
вераго́дных (адуш.)
Т. вераго́дным вераго́днай
вераго́днаю		 вераго́дным вераго́днымі
М. вераго́дным вераго́днай вераго́дным вераго́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ве́рад

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́рад ве́рады
Р. ве́раду ве́радаў
Д. ве́раду ве́радам
В. ве́рад ве́рады
Т. ве́радам ве́радамі
М. ве́радзе ве́радах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.