веравучэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. веравучэ́нне веравучэ́нні
Р. веравучэ́ння веравучэ́нняў
Д. веравучэ́нню веравучэ́нням
В. веравучэ́нне веравучэ́нні
Т. веравучэ́ннем веравучэ́ннямі
М. веравучэ́нні веравучэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)