Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

канка́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	канка́нны	канка́нная	канка́ннае	канка́нныя
Р.	канка́ннага	канка́ннай канка́ннае	канка́ннага	канка́нных
Д.	канка́ннаму	канка́ннай	канка́ннаму	канка́нным
В.	канка́нны (неадуш.) канка́ннага (адуш.)	канка́нную	канка́ннае	канка́нныя (неадуш.) канка́нных (адуш.)
Т.	канка́нным	канка́ннай канка́ннаю	канка́нным	канка́ннымі
М.	канка́нным	канка́ннай	канка́нным	канка́нных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

канкарда́нс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канкарда́нсны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	канкарда́нсны	канкарда́нсная	канкарда́нснае	канкарда́нсныя
Р.	канкарда́нснага	канкарда́нснай канкарда́нснае	канкарда́нснага	канкарда́нсных
Д.	канкарда́нснаму	канкарда́нснай	канкарда́нснаму	канкарда́нсным
В.	канкарда́нсны (неадуш.) канкарда́нснага (адуш.)	канкарда́нсную	канкарда́нснае	канкарда́нсныя (неадуш.) канкарда́нсных (адуш.)
Т.	канкарда́нсным	канкарда́нснай канкарда́нснаю	канкарда́нсным	канкарда́нснымі
М.	канкарда́нсным	канкарда́нснай	канкарда́нсным	канкарда́нсных

Крыніцы: piskunou2012.

канкардантавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	канкардантавы	канкардантавая	канкардантавае	канкардантавыя
Р.	канкардантавага	канкардантавай канкардантавае	канкардантавага	канкардантавых
Д.	канкардантаваму	канкардантавай	канкардантаваму	канкардантавым
В.	канкардантавы канкардантавага	канкардантавую	канкардантавае	канкардантавыя
Т.	канкардантавым	канкардантавай канкардантаваю	канкардантавым	канкардантавымі
М.	канкардантавым	канкардантавай	канкардантавым	канкардантавых

канкарда́нтнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

	адз.	мн.
Н.	канкарда́нтнасць	канкарда́нтнасці
Р.	канкарда́нтнасці	канкарда́нтнасцяў канкарда́нтнасцей
Д.	канкарда́нтнасці	канкарда́нтнасцям
В.	канкарда́нтнасць	канкарда́нтнасці
Т.	канкарда́нтнасцю	канкарда́нтнасцямі
М.	канкарда́нтнасці	канкарда́нтнасцях

Крыніцы: piskunou2012.

канкарда́нтны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	канкарда́нтны	канкарда́нтная	канкарда́нтнае	канкарда́нтныя
Р.	канкарда́нтнага	канкарда́нтнай канкарда́нтнае	канкарда́нтнага	канкарда́нтных
Д.	канкарда́нтнаму	канкарда́нтнай	канкарда́нтнаму	канкарда́нтным
В.	канкарда́нтны (неадуш.) канкарда́нтнага (адуш.)	канкарда́нтную	канкарда́нтнае	канкарда́нтныя (неадуш.) канкарда́нтных (адуш.)
Т.	канкарда́нтным	канкарда́нтнай канкарда́нтнаю	канкарда́нтным	канкарда́нтнымі
М.	канкарда́нтным	канкарда́нтнай	канкарда́нтным	канкарда́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

канкарда́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

канкатэна́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	канкатэна́цыя	канкатэна́цыі
Р.	канкатэна́цыі	канкатэна́цый
Д.	канкатэна́цыі	канкатэна́цыям
В.	канкатэна́цыю	канкатэна́цыі
Т.	канкатэна́цыяй канкатэна́цыяю	канкатэна́цыямі
М.	канкатэна́цыі	канкатэна́цыях

Крыніцы: piskunou2012.

канкатэні́раваць

‘счапіць (счэпліваць), аб'яднаць (аб'ядноўваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

канкатэні́раваць

‘счапіць (счэпліваць), аб'яднаць (аб'ядноўваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum