замітрэ́нжыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
замітрэ́нжуся |
замітрэ́нжымся |
2-я ас. |
замітрэ́нжышся |
замітрэ́нжыцеся |
3-я ас. |
замітрэ́нжыцца |
замітрэ́нжацца |
Прошлы час |
м. |
замітрэ́нжыўся |
замітрэ́нжыліся |
ж. |
замітрэ́нжылася |
н. |
замітрэ́нжылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
замітрэ́нжся |
замітрэ́нжцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
замітрэ́нжыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
замітрэ́нжыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
замітрэ́нжу |
замітрэ́нжым |
2-я ас. |
замітрэ́нжыш |
замітрэ́нжыце |
3-я ас. |
замітрэ́нжыць |
замітрэ́нжаць |
Прошлы час |
м. |
замітрэ́нжыў |
замітрэ́нжылі |
ж. |
замітрэ́нжыла |
н. |
замітрэ́нжыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
замітрэ́нж |
замітрэ́нжце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
замітрэ́нжыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
замітусі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
замітушу́ся |
замітусі́мся |
2-я ас. |
замітусі́шся |
замітусіце́ся |
3-я ас. |
замітусі́цца |
замітуся́цца |
Прошлы час |
м. |
замітусі́ўся |
замітусі́ліся |
ж. |
замітусі́лася |
н. |
замітусі́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
замітусі́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
замітынгава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
замітынгу́ю |
замітынгу́ем |
2-я ас. |
замітынгу́еш |
замітынгу́еце |
3-я ас. |
замітынгу́е |
замітынгу́юць |
Прошлы час |
м. |
замітынгава́ў |
замітынгава́лі |
ж. |
замітынгава́ла |
н. |
замітынгава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
замітынгу́й |
замітынгу́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
замітынгава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
За́мкавая
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
ж. |
Н. |
За́мкавая |
Р. |
За́мкавай |
Д. |
За́мкавай |
В. |
За́мкавую |
Т. |
За́мкавай За́мкаваю |
М. |
За́мкавай |
за́мкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
за́мкавы |
за́мкавая |
за́мкавае |
за́мкавыя |
Р. |
за́мкавага |
за́мкавай за́мкавае |
за́мкавага |
за́мкавых |
Д. |
за́мкаваму |
за́мкавай |
за́мкаваму |
за́мкавым |
В. |
за́мкавы (неадуш.) за́мкавага (адуш.) |
за́мкавую |
за́мкавае |
за́мкавыя (неадуш.) за́мкавых (адуш.) |
Т. |
за́мкавым |
за́мкавай за́мкаваю |
за́мкавым |
за́мкавымі |
М. |
за́мкавым |
за́мкавай |
за́мкавым |
за́мкавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Замкі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Замкі́ |
Р. |
Замко́ў |
Д. |
Замка́м |
В. |
Замкі́ |
Т. |
Замка́мі |
М. |
Замка́х |
замкне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
замкне́нне |
Р. |
замкне́ння |
Д. |
замкне́нню |
В. |
замкне́нне |
Т. |
замкне́ннем |
М. |
замкне́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.