а́мт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
а́мт |
а́мты |
Р. |
а́мта |
а́мтаў |
Д. |
а́мту |
а́мтам |
В. |
а́мт |
а́мты |
Т. |
а́мтам |
а́мтамі |
М. |
а́мце |
а́мтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Амудар’я́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Амудар’я́ |
Р. |
Амудар’і́ |
Д. |
Амудар’і́ |
В. |
Амудар’ю́ |
Т. |
Амудар’ё́й Амудар’ё́ю |
М. |
Амудар’і́ |
амужы́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
амужы́чаны |
амужы́чаная |
амужы́чанае |
амужы́чаныя |
Р. |
амужы́чанага |
амужы́чанай амужы́чанае |
амужы́чанага |
амужы́чаных |
Д. |
амужы́чанаму |
амужы́чанай |
амужы́чанаму |
амужы́чаным |
В. |
амужы́чаны (неадуш.) амужы́чанага (адуш.) |
амужы́чаную |
амужы́чанае |
амужы́чаныя (неадуш.) амужы́чаных (адуш.) |
Т. |
амужы́чаным |
амужы́чанай амужы́чанаю |
амужы́чаным |
амужы́чанымі |
М. |
амужы́чаным |
амужы́чанай |
амужы́чаным |
амужы́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
амужы́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
амужы́чваюся |
амужы́чваемся |
2-я ас. |
амужы́чваешся |
амужы́чваецеся |
3-я ас. |
амужы́чваецца |
амужы́чваюцца |
Прошлы час |
м. |
амужы́чваўся |
амужы́чваліся |
ж. |
амужы́чвалася |
н. |
амужы́чвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
амужы́чвайся |
амужы́чвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
амужы́чваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
амужы́чыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
амужы́чуся |
амужы́чымся |
2-я ас. |
амужы́чышся |
амужы́чыцеся |
3-я ас. |
амужы́чыцца |
амужы́чацца |
Прошлы час |
м. |
амужы́чыўся |
амужы́чыліся |
ж. |
амужы́чылася |
н. |
амужы́чылася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
амужы́чыўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
амуле́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
амуле́т |
амуле́ты |
Р. |
амуле́та |
амуле́таў |
Д. |
амуле́ту |
амуле́там |
В. |
амуле́т |
амуле́ты |
Т. |
амуле́там |
амуле́тамі |
М. |
амуле́це |
амуле́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
амуле́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
амуле́тны |
амуле́тная |
амуле́тнае |
амуле́тныя |
Р. |
амуле́тнага |
амуле́тнай амуле́тнае |
амуле́тнага |
амуле́тных |
Д. |
амуле́тнаму |
амуле́тнай |
амуле́тнаму |
амуле́тным |
В. |
амуле́тны (неадуш.) амуле́тнага (адуш.) |
амуле́тную |
амуле́тнае |
амуле́тныя (неадуш.) амуле́тных (адуш.) |
Т. |
амуле́тным |
амуле́тнай амуле́тнаю |
амуле́тным |
амуле́тнымі |
М. |
амуле́тным |
амуле́тнай |
амуле́тным |
амуле́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.