Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

каніце́льшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каніце́льшчыца каніце́льшчыцы
Р. каніце́льшчыцы каніце́льшчыц
Д. каніце́льшчыцы каніце́льшчыцам
В. каніце́льшчыцу каніце́льшчыц
Т. каніце́льшчыцай
каніце́льшчыцаю
каніце́льшчыцамі
М. каніце́льшчыцы каніце́льшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каніце́льшчыцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каніце́льшчыцкі каніце́льшчыцкая каніце́льшчыцкае каніце́льшчыцкія
Р. каніце́льшчыцкага каніце́льшчыцкай
каніце́льшчыцкае
каніце́льшчыцкага каніце́льшчыцкіх
Д. каніце́льшчыцкаму каніце́льшчыцкай каніце́льшчыцкаму каніце́льшчыцкім
В. каніце́льшчыцкі
каніце́льшчыцкага
каніце́льшчыцкую каніце́льшчыцкае каніце́льшчыцкія
каніце́льшчыцкіх
Т. каніце́льшчыцкім каніце́льшчыцкай
каніце́льшчыцкаю
каніце́льшчыцкім каніце́льшчыцкімі
М. каніце́льшчыцкім каніце́льшчыцкай каніце́льшчыцкім каніце́льшчыцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Ка́нічаў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ка́нічаў
Р. Ка́нічава
Д. Ка́нічаву
В. Ка́нічаў
Т. Ка́нічавам
М. Ка́нічаве

кані́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кані́чны кані́чная кані́чнае кані́чныя
Р. кані́чнага кані́чнай
кані́чнае
кані́чнага кані́чных
Д. кані́чнаму кані́чнай кані́чнаму кані́чным
В. кані́чны (неадуш.)
кані́чнага (адуш.)
кані́чную кані́чнае кані́чныя (неадуш.)
кані́чных (адуш.)
Т. кані́чным кані́чнай
кані́чнаю
кані́чным кані́чнымі
М. кані́чным кані́чнай кані́чным кані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ка́нічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ка́нічы
Р. Ка́ніч
Ка́нічаў
Д. Ка́нічам
В. Ка́нічы
Т. Ка́нічамі
М. Ка́нічах

ка́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ка́нка ка́нкі
Р. ка́нкі ка́нак
Д. ка́нцы ка́нкам
В. ка́нку ка́нкі
Т. ка́нкай
ка́нкаю
ка́нкамі
М. ка́нцы ка́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Канкало́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Канкало́вічы
Р. Канкало́віч
Канкало́вічаў
Д. Канкало́вічам
В. Канкало́вічы
Т. Канкало́вічамі
М. Канкало́вічах

канка́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. канка́н
Р. канка́на
Д. канка́ну
В. канка́н
Т. канка́нам
М. канка́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канканё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канканё́р канканё́ры
Р. канканё́ра канканё́раў
Д. канканё́ру канканё́рам
В. канканё́ра канканё́раў
Т. канканё́рам канканё́рамі
М. канканё́ру канканё́рах

Крыніцы: piskunou2012.

канканё́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канканё́рка канканё́ркі
Р. канканё́ркі канканё́рак
Д. канканё́рцы канканё́ркам
В. канканё́рку канканё́рак
Т. канканё́ркай
канканё́ркаю
канканё́ркамі
М. канканё́рцы канканё́рках

Крыніцы: piskunou2012.