каніце́льшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
каніце́льшчыца |
каніце́льшчыцы |
Р. |
каніце́льшчыцы |
каніце́льшчыц |
Д. |
каніце́льшчыцы |
каніце́льшчыцам |
В. |
каніце́льшчыцу |
каніце́льшчыц |
Т. |
каніце́льшчыцай каніце́льшчыцаю |
каніце́льшчыцамі |
М. |
каніце́льшчыцы |
каніце́льшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Ка́нічаў
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Ка́нічаў |
Р. |
Ка́нічава |
Д. |
Ка́нічаву |
В. |
Ка́нічаў |
Т. |
Ка́нічавам |
М. |
Ка́нічаве |
кані́чны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кані́чны |
кані́чная |
кані́чнае |
кані́чныя |
Р. |
кані́чнага |
кані́чнай кані́чнае |
кані́чнага |
кані́чных |
Д. |
кані́чнаму |
кані́чнай |
кані́чнаму |
кані́чным |
В. |
кані́чны (неадуш.) кані́чнага (адуш.) |
кані́чную |
кані́чнае |
кані́чныя (неадуш.) кані́чных (адуш.) |
Т. |
кані́чным |
кані́чнай кані́чнаю |
кані́чным |
кані́чнымі |
М. |
кані́чным |
кані́чнай |
кані́чным |
кані́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Ка́нічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Ка́нічы |
Р. |
Ка́ніч Ка́нічаў |
Д. |
Ка́нічам |
В. |
Ка́нічы |
Т. |
Ка́нічамі |
М. |
Ка́нічах |
ка́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ка́нка |
ка́нкі |
Р. |
ка́нкі |
ка́нак |
Д. |
ка́нцы |
ка́нкам |
В. |
ка́нку |
ка́нкі |
Т. |
ка́нкай ка́нкаю |
ка́нкамі |
М. |
ка́нцы |
ка́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Канкало́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Канкало́вічы |
Р. |
Канкало́віч Канкало́вічаў |
Д. |
Канкало́вічам |
В. |
Канкало́вічы |
Т. |
Канкало́вічамі |
М. |
Канкало́вічах |
канка́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
канка́н |
Р. |
канка́на |
Д. |
канка́ну |
В. |
канка́н |
Т. |
канка́нам |
М. |
канка́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
канканё́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
канканё́р |
канканё́ры |
Р. |
канканё́ра |
канканё́раў |
Д. |
канканё́ру |
канканё́рам |
В. |
канканё́ра |
канканё́раў |
Т. |
канканё́рам |
канканё́рамі |
М. |
канканё́ру |
канканё́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
канканё́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
канканё́рка |
канканё́ркі |
Р. |
канканё́ркі |
канканё́рак |
Д. |
канканё́рцы |
канканё́ркам |
В. |
канканё́рку |
канканё́рак |
Т. |
канканё́ркай канканё́ркаю |
канканё́ркамі |
М. |
канканё́рцы |
канканё́рках |
Крыніцы:
piskunou2012.