Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

вурката́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вурката́нне вурката́нні
Р. вурката́ння вурката́нняў
Д. вурката́нню вурката́нням
В. вурката́нне вурката́нні
Т. вурката́ннем вурката́ннямі
М. вурката́нні вурката́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вурката́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вуркачу́ вурко́чам
2-я ас. вурко́чаш вурко́чаце
3-я ас. вурко́ча вурко́чуць
Прошлы час
м. вурката́ў вурката́лі
ж. вурката́ла
н. вурката́ла
Загадны лад
2-я ас. вуркачы́ вуркачы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час вурко́чучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вуркатлі́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
вуркатлі́ва вуркатлі́вей -

вуркатлі́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вуркатлі́васць
Р. вуркатлі́васці
Д. вуркатлі́васці
В. вуркатлі́васць
Т. вуркатлі́васцю
М. вуркатлі́васці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

вуркатлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вуркатлі́вы вуркатлі́вая вуркатлі́вае вуркатлі́выя
Р. вуркатлі́вага вуркатлі́вай
вуркатлі́вае
вуркатлі́вага вуркатлі́вых
Д. вуркатлі́ваму вуркатлі́вай вуркатлі́ваму вуркатлі́вым
В. вуркатлі́вы (неадуш.)
вуркатлі́вага (адуш.)
вуркатлі́вую вуркатлі́вае вуркатлі́выя (неадуш.)
вуркатлі́вых (адуш.)
Т. вуркатлі́вым вуркатлі́вай
вуркатлі́ваю
вуркатлі́вым вуркатлі́вымі
М. вуркатлі́вым вуркатлі́вай вуркатлі́вым вуркатлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вуркатну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вуркатну́ вуркатнё́м
2-я ас. вуркатне́ш вуркатняце́
3-я ас. вуркатне́ вуркатну́ць
Прошлы час
м. вуркатну́ў вуркатну́лі
ж. вуркатну́ла
н. вуркатну́ла
Загадны лад
2-я ас. вуркатні́ вуркатні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час вуркатну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

вуркаце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вуркаце́нне
Р. вуркаце́ння
Д. вуркаце́нню
В. вуркаце́нне
Т. вуркаце́ннем
М. вуркаце́нні

Крыніцы: piskunou2012.

ву́ркаць

‘бурчаць, сварыцца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ву́ркаю ву́ркаем
2-я ас. ву́ркаеш ву́ркаеце
3-я ас. ву́ркае ву́ркаюць
Прошлы час
м. ву́ркаў ву́ркалі
ж. ву́ркала
н. ву́ркала
Загадны лад
2-я ас. ву́ркай ву́ркайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ву́ркаючы

Крыніцы: piskunou2012.

ву́ркнуць

‘аднакратны да вуркаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ву́ркну ву́ркнем
2-я ас. ву́ркнеш ву́ркнеце
3-я ас. ву́ркне ву́ркнуць
Прошлы час
м. ву́ркнуў ву́ркнулі
ж. ву́ркнула
н. ву́ркнула
Загадны лад
2-я ас. ву́ркні ву́ркніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ву́ркнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

вурну́ць

‘украсці каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вурну́ вурнё́м
2-я ас. вурне́ш вурняце́
3-я ас. вурне́ вурну́ць
Прошлы час
м. вурну́ў вурну́лі
ж. вурну́ла
н. вурну́ла
Загадны лад
2-я ас. вурні́ вурні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час вурну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.