вурката́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вурката́нне |
вурката́нні |
Р. |
вурката́ння |
вурката́нняў |
Д. |
вурката́нню |
вурката́нням |
В. |
вурката́нне |
вурката́нні |
Т. |
вурката́ннем |
вурката́ннямі |
М. |
вурката́нні |
вурката́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вурката́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вуркачу́ |
вурко́чам |
2-я ас. |
вурко́чаш |
вурко́чаце |
3-я ас. |
вурко́ча |
вурко́чуць |
Прошлы час |
м. |
вурката́ў |
вурката́лі |
ж. |
вурката́ла |
н. |
вурката́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вуркачы́ |
вуркачы́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
вурко́чучы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вуркатлі́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
вуркатлі́ва |
вуркатлі́вей |
- |
вуркатлі́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
вуркатлі́васць |
Р. |
вуркатлі́васці |
Д. |
вуркатлі́васці |
В. |
вуркатлі́васць |
Т. |
вуркатлі́васцю |
М. |
вуркатлі́васці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
вуркатлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вуркатлі́вы |
вуркатлі́вая |
вуркатлі́вае |
вуркатлі́выя |
Р. |
вуркатлі́вага |
вуркатлі́вай вуркатлі́вае |
вуркатлі́вага |
вуркатлі́вых |
Д. |
вуркатлі́ваму |
вуркатлі́вай |
вуркатлі́ваму |
вуркатлі́вым |
В. |
вуркатлі́вы (неадуш.) вуркатлі́вага (адуш.) |
вуркатлі́вую |
вуркатлі́вае |
вуркатлі́выя (неадуш.) вуркатлі́вых (адуш.) |
Т. |
вуркатлі́вым |
вуркатлі́вай вуркатлі́ваю |
вуркатлі́вым |
вуркатлі́вымі |
М. |
вуркатлі́вым |
вуркатлі́вай |
вуркатлі́вым |
вуркатлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вуркатну́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вуркатну́ |
вуркатнё́м |
2-я ас. |
вуркатне́ш |
вуркатняце́ |
3-я ас. |
вуркатне́ |
вуркатну́ць |
Прошлы час |
м. |
вуркатну́ў |
вуркатну́лі |
ж. |
вуркатну́ла |
н. |
вуркатну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вуркатні́ |
вуркатні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вуркатну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вуркаце́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вуркаце́нне |
Р. |
вуркаце́ння |
Д. |
вуркаце́нню |
В. |
вуркаце́нне |
Т. |
вуркаце́ннем |
М. |
вуркаце́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ву́ркаць
‘бурчаць, сварыцца’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ву́ркаю |
ву́ркаем |
2-я ас. |
ву́ркаеш |
ву́ркаеце |
3-я ас. |
ву́ркае |
ву́ркаюць |
Прошлы час |
м. |
ву́ркаў |
ву́ркалі |
ж. |
ву́ркала |
н. |
ву́ркала |
Загадны лад |
2-я ас. |
ву́ркай |
ву́ркайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ву́ркаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ву́ркнуць
‘аднакратны да вуркаць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ву́ркну |
ву́ркнем |
2-я ас. |
ву́ркнеш |
ву́ркнеце |
3-я ас. |
ву́ркне |
ву́ркнуць |
Прошлы час |
м. |
ву́ркнуў |
ву́ркнулі |
ж. |
ву́ркнула |
н. |
ву́ркнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
ву́ркні |
ву́ркніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ву́ркнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вурну́ць
‘украсці каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вурну́ |
вурнё́м |
2-я ас. |
вурне́ш |
вурняце́ |
3-я ас. |
вурне́ |
вурну́ць |
Прошлы час |
м. |
вурну́ў |
вурну́лі |
ж. |
вурну́ла |
н. |
вурну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вурні́ |
вурні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вурну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.