вурката́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вурката́нне вурката́нні
Р. вурката́ння вурката́нняў
Д. вурката́нню вурката́нням
В. вурката́нне вурката́нні
Т. вурката́ннем вурката́ннямі
М. вурката́нні вурката́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)