Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адстаўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адстаўны́

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адстаўны́	адстаўна́я	адстаўно́е	адстаўны́я
Р.	адстаўно́га	адстаўно́й адстаўно́е	адстаўно́га	адстаўны́х
Д.	адстаўно́му	адстаўно́й	адстаўно́му	адстаўны́м
В.	адстаўны́ (неадуш.) адстаўно́га (адуш.)	адстаўну́ю	адстаўно́е	адстаўны́я (неадуш.) адстаўны́х (адуш.)
Т.	адстаўны́м	адстаўно́й адстаўно́ю	адстаўны́м	адстаўны́мі
М.	адстаўны́м	адстаўно́й	адстаўны́м	адстаўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адста́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адстаю́чы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адстаю́чы	адстаю́чая	адстаю́чае	адстаю́чыя
Р.	адстаю́чага	адстаю́чай адстаю́чае	адстаю́чага	адстаю́чых
Д.	адстаю́чаму	адстаю́чай	адстаю́чаму	адстаю́чым
В.	адстаю́чы (неадуш.) адстаю́чага (адуш.)	адстаю́чую	адстаю́чае	адстаю́чыя (неадуш.) адстаю́чых (адуш.)
Т.	адстаю́чым	адстаю́чай адстаю́чаю	адстаю́чым	адстаю́чымі
М.	адстаю́чым	адстаю́чай	адстаю́чым	адстаю́чых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

адстаю́чы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адстаю́чы	адстаю́чая	адстаю́чае	адстаю́чыя
Р.	адстаю́чага	адстаю́чай адстаю́чае	адстаю́чага	адстаю́чых
Д.	адстаю́чаму	адстаю́чай	адстаю́чаму	адстаю́чым
В.	адстаю́чы (неадуш.) адстаю́чага (адуш.)	адстаю́чую	адстаю́чае	адстаю́чыя (неадуш.) адстаю́чых (адуш.)
Т.	адстаю́чым	адстаю́чай адстаю́чаю	адстаю́чым	адстаю́чымі
М.	адстаю́чым	адстаю́чай	адстаю́чым	адстаю́чых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

адстаю́чы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: tsbm1984.

адстаю́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адстаю́чы	адстаю́чая	адстаю́чае	адстаю́чыя
Р.	адстаю́чага	адстаю́чай адстаю́чае	адстаю́чага	адстаю́чых
Д.	адстаю́чаму	адстаю́чай	адстаю́чаму	адстаю́чым
В.	адстаю́чы (неадуш.) адстаю́чага (адуш.)	адстаю́чую	адстаю́чае	адстаю́чыя (неадуш.) адстаю́чых (адуш.)
Т.	адстаю́чым	адстаю́чай адстаю́чаю	адстаю́чым	адстаю́чымі
М.	адстаю́чым	адстаю́чай	адстаю́чым	адстаю́чых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

адстая́лы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адстая́лы	адстая́лая	адстая́лае	адстая́лыя
Р.	адстая́лага	адстая́лай адстая́лае	адстая́лага	адстая́лых
Д.	адстая́ламу	адстая́лай	адстая́ламу	адстая́лым
В.	адстая́лы (неадуш.) адстая́лага (адуш.)	адстая́лую	адстая́лае	адстая́лыя (неадуш.) адстая́лых (адуш.)
Т.	адстая́лым	адстая́лай адстая́лаю	адстая́лым	адстая́лымі
М.	адстая́лым	адстая́лай	адстая́лым	адстая́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

адстая́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адстая́ны	адстая́ная	адстая́нае	адстая́ныя
Р.	адстая́нага	адстая́най адстая́нае	адстая́нага	адстая́ных
Д.	адстая́наму	адстая́най	адстая́наму	адстая́ным
В.	адстая́ны (неадуш.) адстая́нага (адуш.)	адстая́ную	адстая́нае	адстая́ныя (неадуш.) адстая́ных (адуш.)
Т.	адстая́ным	адстая́най адстая́наю	адстая́ным	адстая́нымі
М.	адстая́ным	адстая́най	адстая́ным	адстая́ных

Крыніцы: piskunou2012.

адстая́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адстая́ны	адстая́ная	адстая́нае	адстая́ныя
Р.	адстая́нага	адстая́най адстая́нае	адстая́нага	адстая́ных
Д.	адстая́наму	адстая́най	адстая́наму	адстая́ным
В.	адстая́ны (неадуш.) адстая́нага (адуш.)	адстая́ную	адстая́нае	адстая́ныя (неадуш.) адстая́ных (адуш.)
Т.	адстая́ным	адстая́най адстая́наю	адстая́ным	адстая́нымі
М.	адстая́ным	адстая́най	адстая́ным	адстая́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum