адстаю́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адстаю́чы адстаю́чая адстаю́чае адстаю́чыя
Р. адстаю́чага адстаю́чай
адстаю́чае		 адстаю́чага адстаю́чых
Д. адстаю́чаму адстаю́чай адстаю́чаму адстаю́чым
В. адстаю́чы (неадуш.)
адстаю́чага (адуш.)		 адстаю́чую адстаю́чае адстаю́чыя (неадуш.)
адстаю́чых (адуш.)
Т. адстаю́чым адстаю́чай
адстаю́чаю		 адстаю́чым адстаю́чымі
М. адстаю́чым адстаю́чай адстаю́чым адстаю́чых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)