экзаменацы́йнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
экзаменацы́йнік |
экзаменацы́йнікі |
Р. |
экзаменацы́йніка |
экзаменацы́йнікаў |
Д. |
экзаменацы́йніку |
экзаменацы́йнікам |
В. |
экзаменацы́йніка |
экзаменацы́йнікаў |
Т. |
экзаменацы́йнікам |
экзаменацы́йнікамі |
М. |
экзаменацы́йніку |
экзаменацы́йніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
экзаменацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
экзаменацы́йны |
экзаменацы́йная |
экзаменацы́йнае |
экзаменацы́йныя |
Р. |
экзаменацы́йнага |
экзаменацы́йнай экзаменацы́йнае |
экзаменацы́йнага |
экзаменацы́йных |
Д. |
экзаменацы́йнаму |
экзаменацы́йнай |
экзаменацы́йнаму |
экзаменацы́йным |
В. |
экзаменацы́йны (неадуш.) экзаменацы́йнага (адуш.) |
экзаменацы́йную |
экзаменацы́йнае |
экзаменацы́йныя (неадуш.) экзаменацы́йных (адуш.) |
Т. |
экзаменацы́йным |
экзаменацы́йнай экзаменацы́йнаю |
экзаменацы́йным |
экзаменацы́йнымі |
М. |
экзаменацы́йным |
экзаменацы́йнай |
экзаменацы́йным |
экзаменацы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
экзантэ́ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
экзантэ́ма |
экзантэ́мы |
Р. |
экзантэ́мы |
экзантэ́м |
Д. |
экзантэ́ме |
экзантэ́мам |
В. |
экзантэ́му |
экзантэ́мы |
Т. |
экзантэ́май экзантэ́маю |
экзантэ́мамі |
М. |
экзантэ́ме |
экзантэ́мах |
Крыніцы:
piskunou2012.
экзапептыда́за
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
экзапептыда́за |
экзапептыда́зы |
Р. |
экзапептыда́зы |
экзапептыда́з |
Д. |
экзапептыда́зе |
экзапептыда́зам |
В. |
экзапептыда́зу |
экзапептыда́зы |
Т. |
экзапептыда́зай экзапептыда́заю |
экзапептыда́замі |
М. |
экзапептыда́зе |
экзапептыда́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
экзаплане́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
экзаплане́та |
экзаплане́ты |
Р. |
экзаплане́ты |
экзаплане́т |
Д. |
экзаплане́це |
экзаплане́там |
В. |
экзаплане́ту |
экзаплане́ты |
Т. |
экзаплане́тай экзаплане́таю |
экзаплане́тамі |
М. |
экзаплане́це |
экзаплане́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
экзапратэ́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
экзапратэ́з |
экзапратэ́зы |
Р. |
экзапратэ́за |
экзапратэ́заў |
Д. |
экзапратэ́зу |
экзапратэ́зам |
В. |
экзапратэ́з |
экзапратэ́зы |
Т. |
экзапратэ́зам |
экзапратэ́замі |
М. |
экзапратэ́зе |
экзапратэ́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
экзапратэзава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
экзапратэзава́нне |
Р. |
экзапратэзава́ння |
Д. |
экзапратэзава́нню |
В. |
экзапратэзава́нне |
Т. |
экзапратэзава́ннем |
М. |
экзапратэзава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
экзара́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
экзара́цыя |
Р. |
экзара́цыі |
Д. |
экзара́цыі |
В. |
экзара́цыю |
Т. |
экзара́цыяй экзара́цыяю |
М. |
экзара́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
экзартыкуля́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
экзартыкуля́цыя |
Р. |
экзартыкуля́цыі |
Д. |
экзартыкуля́цыі |
В. |
экзартыкуля́цыю |
Т. |
экзартыкуля́цыяй экзартыкуля́цыяю |
М. |
экзартыкуля́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.