уце́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
уце́шнік | уце́шнікі | |
уце́шніка | уце́шнікаў | |
уце́шніку | уце́шнікам | |
уце́шніка | уце́шнікаў | |
уце́шнікам | уце́шнікамі | |
уце́шніку | уце́шніках |
Крыніцы:
уце́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
уце́шнік | уце́шнікі | |
уце́шніка | уце́шнікаў | |
уце́шніку | уце́шнікам | |
уце́шніка | уце́шнікаў | |
уце́шнікам | уце́шнікамі | |
уце́шніку | уце́шніках |
Крыніцы:
уце́шніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
уце́шніца | уце́шніцы | |
уце́шніцы | уце́шніц | |
уце́шніцы | уце́шніцам | |
уце́шніцу | уце́шніц | |
уце́шніцай уце́шніцаю |
уце́шніцамі | |
уце́шніцы | уце́шніцах |
Крыніцы:
уце́шны
прыметнік, якасны
уце́шны | уце́шная | уце́шнае | уце́шныя | |
уце́шнага | уце́шнай уце́шнае |
уце́шнага | уце́шных | |
уце́шнаму | уце́шнай | уце́шнаму | уце́шным | |
уце́шны ( уце́шнага ( |
уце́шную | уце́шнае | уце́шныя ( уце́шных ( |
|
уце́шным | уце́шнай уце́шнаю |
уце́шным | уце́шнымі | |
уце́шным | уце́шнай | уце́шным | уце́шных |
Крыніцы:
уце́шыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
уце́шуся | уце́шымся | |
уце́шышся | уце́шыцеся | |
уце́шыцца | уце́шацца | |
Прошлы час | ||
уце́шыўся | уце́шыліся | |
уце́шылася | ||
уце́шылася | ||
Загадны лад | ||
уце́шся | уце́шцеся | |
Дзеепрыслоўе | ||
уце́шыўшыся |
Крыніцы:
уце́шыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
уце́шу | уце́шым | |
уце́шыш | уце́шыце | |
уце́шыць | уце́шаць | |
Прошлы час | ||
уце́шыў | уце́шылі | |
уце́шыла | ||
уце́шыла | ||
Загадны лад | ||
уце́ш | уце́шце | |
Дзеепрыслоўе | ||
уце́шыўшы |
Крыніцы: