уце́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| уце́шнік | уце́шнікі | |
| уце́шніка | уце́шнікаў | |
| уце́шніку | уце́шнікам | |
| уце́шніка | уце́шнікаў | |
| уце́шнікам | уце́шнікамі | |
| уце́шніку | уце́шніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)