утылітары́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
утылітары́стка |
утылітары́сткі |
Р. |
утылітары́сткі |
утылітары́стак |
Д. |
утылітары́стцы |
утылітары́сткам |
В. |
утылітары́стку |
утылітары́стак |
Т. |
утылітары́сткай утылітары́сткаю |
утылітары́сткамі |
М. |
утылітары́стцы |
утылітары́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
утылітары́сцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
утылітары́сцкі |
утылітары́сцкая |
утылітары́сцкае |
утылітары́сцкія |
Р. |
утылітары́сцкага |
утылітары́сцкай утылітары́сцкае |
утылітары́сцкага |
утылітары́сцкіх |
Д. |
утылітары́сцкаму |
утылітары́сцкай |
утылітары́сцкаму |
утылітары́сцкім |
В. |
утылітары́сцкі (неадуш.) утылітары́сцкага (адуш.) |
утылітары́сцкую |
утылітары́сцкае |
утылітары́сцкія (неадуш.) утылітары́сцкіх (адуш.) |
Т. |
утылітары́сцкім |
утылітары́сцкай утылітары́сцкаю |
утылітары́сцкім |
утылітары́сцкімі |
М. |
утылітары́сцкім |
утылітары́сцкай |
утылітары́сцкім |
утылітары́сцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уты́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
уты́ль |
Р. |
уты́лю |
Д. |
уты́лю |
В. |
уты́ль |
Т. |
уты́лем |
М. |
уты́лі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
утыльзаво́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
утыльзаво́д |
утыльзаво́ды |
Р. |
утыльзаво́да |
утыльзаво́даў |
Д. |
утыльзаво́ду |
утыльзаво́дам |
В. |
утыльзаво́д |
утыльзаво́ды |
Т. |
утыльзаво́дам |
утыльзаво́дамі |
М. |
утыльзаво́дзе |
утыльзаво́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уты́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
уты́льны |
уты́льная |
уты́льнае |
уты́льныя |
Р. |
уты́льнага |
уты́льнай уты́льнае |
уты́льнага |
уты́льных |
Д. |
уты́льнаму |
уты́льнай |
уты́льнаму |
уты́льным |
В. |
уты́льны (неадуш.) уты́льнага (адуш.) |
уты́льную |
уты́льнае |
уты́льныя (неадуш.) уты́льных (адуш.) |
Т. |
уты́льным |
уты́льнай уты́льнаю |
уты́льным |
уты́льнымі |
М. |
уты́льным |
уты́льнай |
уты́льным |
уты́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
утыльсыраві́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
утыльсыраві́на |
Р. |
утыльсыраві́ны |
Д. |
утыльсыраві́не |
В. |
утыльсыраві́ну |
Т. |
утыльсыраві́най утыльсыраві́наю |
М. |
утыльсыраві́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
утыльсыраві́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
утыльсыраві́нны |
утыльсыраві́нная |
утыльсыраві́ннае |
утыльсыраві́нныя |
Р. |
утыльсыраві́ннага |
утыльсыраві́ннай утыльсыраві́ннае |
утыльсыраві́ннага |
утыльсыраві́нных |
Д. |
утыльсыраві́ннаму |
утыльсыраві́ннай |
утыльсыраві́ннаму |
утыльсыраві́нным |
В. |
утыльсыраві́нны (неадуш.) утыльсыраві́ннага (адуш.) |
утыльсыраві́нную |
утыльсыраві́ннае |
утыльсыраві́нныя (неадуш.) утыльсыраві́нных (адуш.) |
Т. |
утыльсыраві́нным |
утыльсыраві́ннай утыльсыраві́ннаю |
утыльсыраві́нным |
утыльсыраві́ннымі |
М. |
утыльсыраві́нным |
утыльсыраві́ннай |
утыльсыраві́нным |
утыльсыраві́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
утыльцэ́х
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
утыльцэ́х |
утыльцэ́хі |
Р. |
утыльцэ́ха |
утыльцэ́хаў |
Д. |
утыльцэ́ху |
утыльцэ́хам |
В. |
утыльцэ́х |
утыльцэ́хі |
Т. |
утыльцэ́хам |
утыльцэ́хамі |
М. |
утыльцэ́ху |
утыльцэ́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уты́льшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
уты́льшчык |
уты́льшчыкі |
Р. |
уты́льшчыка |
уты́льшчыкаў |
Д. |
уты́льшчыку |
уты́льшчыкам |
В. |
уты́льшчыка |
уты́льшчыкаў |
Т. |
уты́льшчыкам |
уты́льшчыкамі |
М. |
уты́льшчыку |
уты́льшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уты́льшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
уты́льшчыца |
уты́льшчыцы |
Р. |
уты́льшчыцы |
уты́льшчыц |
Д. |
уты́льшчыцы |
уты́льшчыцам |
В. |
уты́льшчыцу |
уты́льшчыц |
Т. |
уты́льшчыцай уты́льшчыцаю |
уты́льшчыцамі |
М. |
уты́льшчыцы |
уты́льшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.