ко́сна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
ко́сна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
ко́снасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
ко́снасць |
Р. |
ко́снасці |
Д. |
ко́снасці |
В. |
ко́снасць |
Т. |
ко́снасцю |
М. |
ко́снасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ко́снаязыка
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
ко́снаязыка |
- |
- |
коснаязы́касць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
коснаязы́касць |
Р. |
коснаязы́касці |
Д. |
коснаязы́касці |
В. |
коснаязы́касць |
Т. |
коснаязы́касцю |
М. |
коснаязы́касці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
коснаязы́кі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
коснаязы́кі |
коснаязы́кая |
коснаязы́кае |
коснаязы́кія |
Р. |
коснаязы́кага |
коснаязы́кай коснаязы́кае |
коснаязы́кага |
коснаязы́кіх |
Д. |
коснаязы́каму |
коснаязы́кай |
коснаязы́каму |
коснаязы́кім |
В. |
коснаязы́кі (неадуш.) коснаязы́кага (адуш.) |
коснаязы́кую |
коснаязы́кае |
коснаязы́кія (неадуш.) коснаязы́кіх (адуш.) |
Т. |
коснаязы́кім |
коснаязы́кай коснаязы́каю |
коснаязы́кім |
коснаязы́кімі |
М. |
коснаязы́кім |
коснаязы́кай |
коснаязы́кім |
коснаязы́кіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
коснаязы́кі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
коснаязы́кі |
коснаязы́кая |
коснаязы́кае |
коснаязы́кія |
Р. |
коснаязы́кага |
коснаязы́кай коснаязы́кае |
коснаязы́кага |
коснаязы́кіх |
Д. |
коснаязы́каму |
коснаязы́кай |
коснаязы́каму |
коснаязы́кім |
В. |
коснаязы́кі (неадуш.) коснаязы́кага (адуш.) |
коснаязы́кую |
коснаязы́кае |
коснаязы́кія (неадуш.) коснаязы́кіх (адуш.) |
Т. |
коснаязы́кім |
коснаязы́кай коснаязы́каю |
коснаязы́кім |
коснаязы́кімі |
М. |
коснаязы́кім |
коснаязы́кай |
коснаязы́кім |
коснаязы́кіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ко́сны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ко́сны |
ко́сная |
ко́снае |
ко́сныя |
Р. |
ко́снага |
ко́снай ко́снае |
ко́снага |
ко́сных |
Д. |
ко́снаму |
ко́снай |
ко́снаму |
ко́сным |
В. |
ко́сны (неадуш.) ко́снага (адуш.) |
ко́сную |
ко́снае |
ко́сныя (неадуш.) ко́сных (адуш.) |
Т. |
ко́сным |
ко́снай ко́снаю |
ко́сным |
ко́снымі |
М. |
ко́сным |
ко́снай |
ко́сным |
ко́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
костарыка́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
костарыка́нец |
костарыка́нцы |
Р. |
костарыка́нца |
костарыка́нцаў |
Д. |
костарыка́нцу |
костарыка́нцам |
В. |
костарыка́нца |
костарыка́нцаў |
Т. |
костарыка́нцам |
костарыка́нцамі |
М. |
костарыка́нцу |
костарыка́нцах |
Крыніцы:
nazounik2008.