Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэтані́раваць

‘узрывацца; змяняць звычайны рытм працы, стукаць ад хуткага згарання паліва ў цыліндры (пра рухавікі ўнутранага згарання); фальшывіць пры ігры на музычным інструменце або спяванні’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	дэтані́рую	дэтані́руем
2-я ас.	дэтані́руеш	дэтані́руеце
3-я ас.	дэтані́руе	дэтані́руюць
Прошлы час
м.	дэтані́раваў	дэтані́равалі
ж.	дэтані́равала
н.	дэтані́равала
Загадны лад
2-я ас.	дэтані́руй	дэтані́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	дэтані́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

дэтані́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	дэтані́т	дэтані́ты
Р.	дэтані́ту	дэтані́таў
Д.	дэтані́ту	дэтані́там
В.	дэтані́т	дэтані́ты
Т.	дэтані́там	дэтані́тамі
М.	дэтані́це	дэтані́тах

Крыніцы: piskunou2012.

дэтано́метр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	дэтано́метр	дэтано́метры
Р.	дэтано́метра	дэтано́метраў
Д.	дэтано́метру	дэтано́метрам
В.	дэтано́метр	дэтано́метры
Т.	дэтано́метрам	дэтано́метрамі
М.	дэтано́метры	дэтано́метрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дэта́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	дэта́нт
Р.	дэта́нту
Д.	дэта́нту
В.	дэта́нт
Т.	дэта́нтам
М.	дэта́нце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дэтрансля́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	дэтрансля́тар	дэтрансля́тары
Р.	дэтрансля́тара	дэтрансля́тараў
Д.	дэтрансля́тару	дэтрансля́тарам
В.	дэтрансля́тар	дэтрансля́тары
Т.	дэтрансля́тарам	дэтрансля́тарамі
М.	дэтрансля́тары	дэтрансля́тарах

Крыніцы: piskunou2012.

Дэтро́йт

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Дэтро́йт
Р.	Дэтро́йта
Д.	Дэтро́йту
В.	Дэтро́йт
Т.	Дэтро́йтам
М.	Дэтро́йце

дэтро́йцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэтро́йцкі	дэтро́йцкая	дэтро́йцкае	дэтро́йцкія
Р.	дэтро́йцкага	дэтро́йцкай дэтро́йцкае	дэтро́йцкага	дэтро́йцкіх
Д.	дэтро́йцкаму	дэтро́йцкай	дэтро́йцкаму	дэтро́йцкім
В.	дэтро́йцкі (неадуш.) дэтро́йцкага (адуш.)	дэтро́йцкую	дэтро́йцкае	дэтро́йцкія (неадуш.) дэтро́йцкіх (адуш.)
Т.	дэтро́йцкім	дэтро́йцкай дэтро́йцкаю	дэтро́йцкім	дэтро́йцкімі
М.	дэтро́йцкім	дэтро́йцкай	дэтро́йцкім	дэтро́йцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

дэтры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	дэтры́т
Р.	дэтры́ту
Д.	дэтры́ту
В.	дэтры́т
Т.	дэтры́там
М.	дэтры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дэтрытафа́г

‘жывёла або пратыст, якія кормяцца арганічнымі рэчывамі, што гніюць’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	дэтрытафа́г	дэтрытафа́гі
Р.	дэтрытафа́га	дэтрытафа́гаў
Д.	дэтрытафа́гу	дэтрытафа́гам
В.	дэтрытафа́га	дэтрытафа́гаў
Т.	дэтрытафа́гам	дэтрытафа́гамі
М.	дэтрытафа́гу	дэтрытафа́гах

Крыніцы: piskunou2012.

дэтры́тны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэтры́тны	дэтры́тная	дэтры́тнае	дэтры́тныя
Р.	дэтры́тнага	дэтры́тнай дэтры́тнае	дэтры́тнага	дэтры́тных
Д.	дэтры́тнаму	дэтры́тнай	дэтры́тнаму	дэтры́тным
В.	дэтры́тны (неадуш.) дэтры́тнага (адуш.)	дэтры́тную	дэтры́тнае	дэтры́тныя (неадуш.) дэтры́тных (адуш.)
Т.	дэтры́тным	дэтры́тнай дэтры́тнаю	дэтры́тным	дэтры́тнымі
М.	дэтры́тным	дэтры́тнай	дэтры́тным	дэтры́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)